Ο ΜΕΓΑΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τον μπαρμπα-Γιώργη τον ξέρετε;
Δεν τον ξέρετε!
Αυτός ο άνθρωπος προερχόμενος από το Διακοφτό Αχαΐας, πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στο αλβανικό μέτωπο όπου είχε πάρει φαλάγγι τους ιταλούς και τους αλβανούς μαζί.

Στέλνωντας μπροστά τα πρόβατα προκειμένου να προστατέψει τον λόχο του, ως λοχαγός πλέον, από τα ναρκοπέδια των οπισθοχωρούντων ιταλοαλβανών με αποτέλεσμα κατάφερε να μην χρεωθεί ούτε έναν νεκρό στον λόχο του!!

Έτσι του αποδόθηκε και ο τίτλος του "προβατάρη λοχαγού" Μετά την συντριπτική νίκη μας επέστρεψε νικητής πεζός μέσα στην βαρυχειμωνιά και τα χιόνια που σκέπαζαν τα γόνατα και τη χλένη ΠΕΖΟΣ από την σημερινή αλβανία και αλλοτινή Ελλάς έως την ιδιαίτερη πατρίδα του το Διακοφτό.

Λίγο αργότερα,τον Δεκέμβρη του 42, όντας πρωταγωνιστής μαζί με την άλλη την αξιομνημόνευτη Έλλη Λαμπέτη στην πρώτη τότε της παρουσία με τον Θίασο Κοτοπούλη στο έργο "Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο" του Γκέρχαρντ Χάουπτμαν, σε Αθηναϊκό θέατρο, ο μπαρμπα-γιώργης, αν και πρωταγωνιστής αρνήθηκε να λάβει τα συγχαρητήρια από τον Γερμανό έπαρχο στην Αθήνα, αψηφώντας υποδειγματικά και κατ επανάληψη τις επιπτώσεις που θα μπορούσε κάτι τέτοιο να έχει....
Αυτά για τον Μπαρμπα-Γιώργη....
Τώρα αναλογισθείτε και τα απολειφάδια, αυτά τα εκβλαστήματα τα οποία θεωρούνται σήμερα πρώτο πλάνο στην τηλεόραση και το θέατρο...

πηγή:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10153717930372002&set=a.42749727001.51796.706647001&type=3&theater

ΠΩΣ ΕΣΒΗΣΕ ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΙΑ

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
δημοσιογράφου- συγγραφέα

Στεφάνωσε το γιό του, πήγε στο βασιλικό χορό, ήπιε άφθονο κρασί και εύχαρις κοιμήθηκε για πάντα…

Τέτοιες μέρες του 1843, ο «γέρος του Μοριά», Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έφυγε από τη ζωή, από αποπληξία, αφού  το τελευταίο πενθήμερο έζησε ευχάριστες κι ευτυχισμένες στιγμές και με οινοποσία το τελευταίο του βράδυ στα Ανάκτορα...
Πέντε μέρες πριν, την Κυριακή 31 Ιανουαρίου, στεφάνωσε  τον γιο του Κωνσταντίνο, ευθύμησε στο γάμο του, τακτοποίησε μετά υποθέσεις  της οικίας του  που βρισκόταν στη σημερινή οδό Κολοκοτρώνη, γωνία με τη Λέκκα και την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου, παραβρέθηκε στον βασιλικό χορό, στην οικία Κοντόσταυλου όπου διέμενε ο βασιλιάς Οθων, στην μετέπειτα Πλατεία Κλαυθμώνος. Στο χορό ήταν εύθυμος, αστειευόταν με τους παλιούς επαναστάτες, συνομιλούσε με τον Βασιλιά και ο γλυκύς οίνος έρρεε στα ποτήρια που άδειαζαν και ξαναγέμιζαν. Γύρω στα μεσάνυχτα  «επέστρεψεν χαίρων εις την οικίαν του, (απόσταση 80 μέτρων) κατεκλίθη εις την στρωμνήν του, όπου κοιμόμενον τον προσέβαλεν η αποπληξία…» (εφημ. «Αιών»).
Ο θάνατος του μαθεύτηκε στις 11 το πρωί από τις φωνές της συμβίας του Αλεξάνδρας, του 7χρονου γιού του Παναγιώτη και του υπηρετικού προσωπικού. Ενημερώθηκε ο βασιλιάς, έστειλε  αμέσως γιατρό, που απλώς «διαπίστωσε τον, από αποπληξία, θάνατο του». Αυτό ήταν το τέλος του μεγάλου ανδρός, «που κατέλιπεν τον βίον του αναλγώς και αλύπως εις το 74ο  έτος της ηλικίας του» (  εφημ. «Αθηνά»).
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3-4-1769 κάτω από δένδρο  σε βουνό του χωριού Μπούγα Μεσσηνίας. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος κατέστη διάσημος αφού απήλλαξε «τας επαρχίας από την μάστιγα των αγρίων τυραννίσκων, απανθρώπων και απειθών Αλβανών», ενώ ο Θεόδωρος όταν σκοτώθηκε ο πατέρας του, ήταν 9 ετών και έμελλε στα 16 του, να καταστεί απηνής διώκτης των Τούρκων. «Εις την Τριπολιτσάν φέρων ξύλα επι ημιόνου, καθ΄οδόν εραπίσθη υπό Οθωμανού. Παρατήσας ημίονον και  ξύλα, κατέφυγεν εις τα όρη και ορκίσθη να ανταποδώσει το ράπισμα». Κατενίκησε τους Τούρκους στις μάχες, Γράνας, Βαλτετσίου, Αλώσεως της Τριπολιτσάς,  Δερβενακίων, Αλώσεως Ακροκορίνθου,  Ναυπλίου και της ματαιώσεως της υποταγής τη Πελοποννήσου στον Ιμπραήμ. ΄Οταν άκουγαν « Κολοκοτρώνης πολεμά»,  ήταν το σύνθημα, για τους Τούρκους της ήττας, για  τους Έλληνες της νίκης.  Και όταν άκουγαν «  Κολοκοτρώνης έρχεται», ήταν, για τους Τούρκους ο δαίμων του τρόμου και της απελπισίας, για  τους Έλληνες ο άγγελος  ελπίδας και αναψυχής.
Η κηδεία του έγινε την επομένη 5-2-1843 στις 10 το πρωί  και ήταν παρόν στο σπίτι του, το Έθνος των Ελλήνων,  πενθοφορούντες βασιλείς, κυβέρνηση, πρέσβεις, Ιερά Σύνοδος, αθηναϊκός λαός, με τον νεκρό ντυμένο με στολή αντιστρατήγου, με ξίφος, περικεφαλαία, τσαρούχια και κάτω από τα πόδια την τουρκική σημαία.  Μια τεράστια πομπή, ξεκίνησε με την μουσική να παιανίζει πένθιμα, δια των οδών Ερμού και Αιόλου,  έφτασαν στο Ναό της Αγίας Ειρήνης.
Τον πανηγυρικό διάρκειας μίας ώρας, εκφώνησε  από στήθους ο Κων. Οικονόμου. Διηγήθηκε τον βίο και τα κατορθώματα του νεκρού, εντέχνως, χωρίς να δυσαρεστήσει τον παρευρισκόμενο πρέσβη της Τουρκίας. Και μετά έσπευσαν όλοι για τον τελευταίο ασπασμό, φιλώντας τον νεκρό στο μέτωπο και το χέρι… Μετά η πομπή δια της Αιόλου και Σταδίου, έφτασε στο Νεκροταφείο όπου εκφώνησε νέον επιτάφιο λόγο ο  Παν. Σούτσος: Αναφέρθηκε στην στενοκεφαλιά της αντιβασιλείας το 1833 να τον κατηγορήσει για εσχάτη προδοσία, την καταδίκη σε θάνατο με τον Πλαπούτα, συμβάντα που μόλυναν την ιστορία και την δικαιοσύνη ( που διόρθωσε μετά ο ενήλικος πλέον ΄Οθων) όπου πρόβαλε και η μεγαλοψυχία του «γέρου»!

«Ημείς εκάμαμεν το χρέος μας»

«Ο Κολοκοτρώνης ακούων ατάραχος  αναγιγνωσκομένην  μεταξύ λογχών και βίας την δικαστικήν απόφασιν του θανάτου του, έβγαλεν την ταμβακοθήκην και λαβών, έδωκεν και προς τον σταυρούμενον στρατηγόν Κολιόπουλον, ειπών « Μη λυπάσαι! Ημείς εκάμαμεν το χρέος μας εις την πατρίδα, αυτοί ας μας καταδικάζουν!» Ο μέγας τούτος πολίτης  εσώθη ως εκ θαύματος, φίλος της τάξεως και της ειρήνης, ετιμήθη ως σύμβουλος της Επικρατείας και έπειτα ως αντιστράτηγος δια το υπέρ  της πατρίδος και υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνα. Του αγαπητού βασιλέως ημών η φρόνησις και η δικαιοσύνη εξετίμησε τον γέροντα της Επαναστάσεως  και ζώντα και κατά την αποβίωσίν του»

ΣΤΕΛΛΑ ΤΣΙΑΜΗ Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΗΡΩΙΚΗ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΑ

  Μάχη της Κρήτης: Η άγνωστη ιστορία μιας ηρωίδας.
Η Στέλλα Τσιάμη στα 17 της, στην Κρήτη, ρίσκαρε τη ζωή της για να βοηθήσει τους συμμάχους

Kανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η μικρόσωμη γυναίκα, που πέθανε πρόσφατα, ήταν ηρωίδα. Η ιστορία της έγινε γνωστή από τον «Νέο Κόσμο» με την ευκαιρία της επετείου της Μάχης της Κρήτης.

Η Στέλλα Τσιάμη στα 17 της, στην Κρήτη, ρίσκαρε τη ζωή της για να βοηθήσει τους συμμάχους, 23 για την ακρίβεια στρατιώτες αιχμαλώτους -18 Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς και 5 Βρετανούς- που είχαν δραπετεύσει και κρύβονταν κοντά στο σπίτι της στον 'Αγιο Νικόλαo.

Η ίδια, μαζί με τον πατέρα της και δήμαρχο της περιοχής, Δημήτρη Λιβανό, τους έκρυψαν στις σπηλιές και για δυο μήνες, με κίνδυνο να βρεθεί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του κατακτητή, μετέφερε μηνύματα που έκρυβε στις πλεξούδες της στους στρατιώτες, μέχρι που ο αδελφός της Τάσος μπόρεσε να τους φυγαδεύσει με μια ψαρόβαρκα.

Τέτοιες πράξεις ανδρείας, εντούτοις, δεν περνούσαν από τους Γερμανούς απαρατήρητες. Κάποιος σπιούνος σήκωσε το δάχτυλο και έδειξε το σπίτι του Λιβανού.

Ο αξιωματικός ζητούσε επίμονα πληροφορίες από τη Στέλλα με την κάνη του όπλου στραμμένη στα παιδάκια της αδελφής της. Τότε όρμησε επάνω του και πάλεψε μαζί του. Θα πρέπει να θαύμασε τον ηρωισμό της γιατί έφυγε από την ανοιχτή πόρτα χωρίς να κοιτάξει πίσω του.

Η Στέλλα παντρεύτηκε έναν Έλληνα στρατιώτη τον Λίο Τσιάμη και ήλθε στην Αυστραλία με τον άντρα της και το πρώτο παιδί τους, την Ελένη, το 1956.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα, άνοιξαν ψαράδικο στο Wollongong, όπου διακρίθηκε για τη φιλανθρωπική της δράση, με ιδιαίτερη ευαισθησία για τους πεινασμένους και άστεγους.

Ποτέ δεν μιλούσε η ίδια για την ηρωική της δράση στην Κρήτη. Όταν πέθανε, όμως, ο πατέρας της και πήγε στην Κρήτη να μαζέψει τα πράγματά του, βρήκε κάτι το οποίο αισθάνθηκε ότι όφειλε να γνωστοποιήσει. Ήταν ένα γράμμα ευχαριστίας των συμμάχων που είχαν φυγαδεύσει και στο οποίο τους ευχαριστούσαν για το γεγονός ότι τους έσωσαν τη ζωή.

Η κόρη της Ελένη θα πει αργότερα: «Όταν γυρίσαμε πίσω, έγραψα στο Υπουργείο Απόστρατων της Αυστραλίας (Veteran Affairs) και τους πληροφόρησα για το γράμμα»

Έτσι πριν 15 χρόνια σε μια τελετή που διοργάνωσε το RSL Ν. Ν. Ουαλίας, ο πρόεδρος του οργανισμού, Rusty Priest, την τίμησε με πιστοποιητικό ανδρείας.

Τρεις από τους παλαίμαχους που είχε σώσει ήλθαν ειδικά εκεί για να παρευρεθούν σ' αυτή την εξαιρετική τελετή και να την ευχαριστήσουν προσωπικά. Ήταν οι Dr. Charles Hosking, Kingsley Murphy και Jack Cole.

Η ίδια, με ταπεινοφροσύνη -για την οποία θαυμάστηκε ακόμη περισσότερο- θα πει: «Δεν είμαι ηρωίδα. Φοβόμουν. Δεν φοβόμουν όμως το θάνατο. Έκανα οικογένεια και είχα μια καλή ζωή. Ποιος μπορεί να ζητήσει κάτι περισσότερο από αυτό»;

Η Στέλλα Τσιάμη απεβίωσε πρόσφατα, μετά από μια επώδυνη ασθένεια. Ο γιος της και οι δύο κόρες της θα πουν ότι τους ζήτησε να «πενθήσουν με αξιοπρέπεια». Ήταν ο τρόπος που ταίριαζε σε μια γυναίκα που στον ανθό της νιότης της περιφρόνησε τον θάνατο!

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ

Μνημόσυνο Ελευθέριου Χανδρινού, Κυβερνήτη του αρματαγωγού «Λέσβος»
«Εξαιτίας» του οι Τούρκοι βύθισαν και δυο αντιτορπιλικά τους κατά λάθος.

Το όνομα του Ελευθέριου Χονδρινού στους νέους της Ελλάδας μπορεί να μη θυμίζει κάτι...επειδή οι ήρωες μας δεν προβάλλονται, αντιθέτως.
Η Κύπρος, όμως, φρόντισε χθες να τιμήσει με Μνημόσυνο τον πλέον αδικημένο 'Ελληνα ήρωα του 1974.  
Δυστυχώς, η ελληνική Πολιτεία φρόντισε να κρατήσει στη σκιά έναν ακόμη άνθρωπο, έναν αξιωματικό που έκανε με το παραπάνω το καθήκον του. Κυβερνήτης του αρματαγωγού «Λέσβος» τον Ιούλιο του 1974, ο πλωτάρχης τότε Λευτέρης Χανδρινός κατόρθωσε με την ναυτοσύνη και την ευφυΐα του να προκαλέσει βαρύτατο πλήγμα στον τουρκικό στόλο και στην τουρκική αεροπορία κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Κύπρο.

Συγκεκριμένα, εξανάγκασε από μόνος του την τ/κ φρουρά της Πάφου να παραδοθεί άνευ όρων, ενώ συνέβαλε τα μέγιστα στην ισχυροποίηση της άμυνας της Κύπρου φέρνοντας πίσω άρον-άρον τους επαναπατριζόμενους στην Ελλάδα οπλίτες της ΕΛΔΥΚ που είχαν ολοκληρώσει την θητεία τους. «Εξαιτίας» του οι Τούρκοι βύθισαν και 2 αντιτορπιλικά τους κατά λάθος.

 Οι συνάδελφοι του  στο ναυτικό της Ελλάδας -προφανώς μετά από εντολή των χουντικών- τον τίμησαν με στερήσεις βαθμού, επιπλήξεις και συγκάλυψη της ηρωικής του δράσης.

Ο αντιναύαρχος παρέμεινε πιστός στις εθνικές επιταγές και ως άλλος μπουρλοτιέρης παρείχε υποστήριξη στις μαχόμενες ελληνικές δυνάμεις κανονιοβολώντας τον τουρκικό θύλακα στον Μούτταλο. 

Τα 900 περίπου βλήματα που εκτόξευσε κατά των αντιπάλων του συνέβαλαν αποφασιστικά στην εξουδετέρωση της εχθρικής αντίστασης. Στη συνέχεια, με περίτεχνους ελιγμούς, κατάφερε να επιφέρει σύγχυση στην τουρκική αεροπορία και ναυτικό, με αποτέλεσμα 4 τουρκικά μαχητικά και δύο αντιτορπιλικά να τεθούν εκτός μάχης, αφήνοντας τη θάλασσα της Πάφου ανοικτή και προσβάσιμη για τις ελληνικές δυνάμεις.

«Δεν μας πάει η μισή πατρίδα»
Μηνύματα ενότητας και σταθερότητας στην υπεράσπιση των βασικών αρχών λύσης του Κυπριακού απέστειλε ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων, Αλέκος Μιχαηλίδης, μιλώντας στο μνημόσυνο των πεσόντων καταδρομέων και του Ελευθέριου Χανδρινού, στον ιερό ναό του Αγίου Κενδέα στην Πάφο, εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μιας λύσης -όπως είπε- που δεν θα νομιμοποιεί τα κατοχικά δεδομένα, αλλά θα τα καταργεί, που δεν θα στηρίζεται σε καταστρατήγηση αλλά σε διασφάλιση των δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών και που θα διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, των θεσμών και της οικονομίας μας.

Λύση χωρίς συρματοπλέγματα, διαχωριστικά τείχη, ξένους στρατούς, εποίκους και φυλετικούς διαχωρισμούς, γιατί, σημείωσε, δεν μας πάει η μισή πατρίδα. Προσβλέπουμε, σημείωσε ο κ. Μιχαηλίδης, σε μια πατρίδα όπου θα διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού και θα παρέχονται όλες οι προϋποθέσεις για ευημερία, προκοπή, σε συνθήκες ειρήνης, ασφάλειας και συνεργασίας.

Ο κ. Μιχαηλίδης ανέφερε πως με την ευκαιρία του χθεσινού μνημοσύνου, σ’ αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι του εθνικού μας πεπρωμένου και ανασηκώνοντας το βάρος της υπέρτατης θυσίας των ηρώων μας, δηλώνουμε παρόντες, μάχιμοι και αποφασιστικοί, γιατί, σημείωσε, οφείλουμε να διαγράψουμε πορείες λυτρωτικές.

«Θα συντηρούμε τη φλόγα του αγώνα»
Διαβεβαίωσε, τέλος, τους αθάνατους καταδρομείς αλλά και τον ηρωικό Αντιναύαρχο Ελευθέριο Χανδρινό πως θα συντηρούμε τη φλόγα του αγώνα τους με κάθε μέσο. Μετά το πέρας του μνημοσύνου, ο κ. Μιχαηλίδης εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας επέδωσε τιμητική πλακέτα στην οικογένεια του Ελευθέριου Χανδρινού και συγκεκριμένα στην κόρη του, Μαρία. Από την πλευρά του ο Οικονόμος του Αγίου Κενδέα, απευθυνόμενος στις δύο κόρες του Κυβερνήτη του αρματαγωγού «Λέσβος», ανέφερε πως στην εκκλησία του Αγίου Κενδέα μνημονεύεται η μνήμη του πατέρα τους και ακολούθως προσέφερε στις δύο κόρες του ως ενθύμιο και φυλαχτό την εικόνα του Αγίου. Ακολούθησε μπροστά το μνημείο των ηρώων προσκλητήριο πεσόντων, κατάθεση στεφάνων, μονόλεπτος σιγή και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

πηγή

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!

«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του 731, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα. Τόσο σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν. Όμως εκείνοι ήταν εκεί και μας περίμεναν. Συνέχισα να πιστεύω το ίδιο και στις επόμενες επιθέσεις μας, που πάντα εκδηλώνονταν ύστερα από καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού και της αεροπορίας μας. Όμως πάντα μας περίμεναν και μας απέκρουαν. Οι Έλληνες μας περίμεναν όρθιοι μπροστά στα κατεστραμμένα χαρακώματα με τις λόγχες περασμένες στα όπλα τους. Συχνά γελούσαν δυνατά και φώναζαν. Είχαν υπερβεί τον άνθρωπο. Δεν ήταν άνθρωποι πλέον το πιστεύω αυτό, ήταν θηρία». (Αφήγηση Ιταλού έφεδρου ανθυπολοχαγού που συμμετείχε στη μάχη)

«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Ο εχθρός θα διέλθει εκ της τοποθεσίας μας, μόνον όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας». (Διαταγή του Ταγματάρχη Δημητρίου Κασλά, διοικητή του 2ου Τάγματος του 5ου Συντάγματος, που υπερασπίστηκε το "731").

Το Ύψωμα 731, το οποίο υπερασπίστηκε το 5ο Σύνταγμα της 1ης Μεραρχίας, ήταν στρατηγικής σημασίας καθώς αποτελούσε το κλειδί για τη διάβαση προς την ενδοχώρα. Δέχθηκε, μέσα σε τρεις μέρες, 18 επιθέσεις από πυροβολικό, αεροπορία, άρματα μάχης και επίλεκτες ιταλικές μονάδες πεζικού.

 Σχετικές αναφορές υποστηρίζουν ότι σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ρίφθησαν τόσα πυρομαχικά όσα στο «Ύψωμα 731» (μόνο την πρώτη μέρα της επίθεσης και για δυόμισι ώρες ρίχτηκαν περίπου 100.000 βλήματα στο μικρό ύψωμα. 11 βλήματα κάθε δευτερόλεπτο. Ασύλληπτο νούμερο!). Το «Ύψωμα 731» (ο αριθμός 731 σημαίνει το υψόμετρο), δεν είναι πια 731 μέτρα. Είναι 726! Χαμήλωσε 5 μέτρα από τους βομβαρδισμούς εκείνων των ημερών. Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, πολέμησαν άνθρωποι μέχρις εσχάτων.

Οι Ιταλοί πλήρωσαν βαρύ τίμημα με 12.000 νεκρούς. Από τους ηρωικούς υποστηρικτές του υψώματος «731», 1.243 Έλληνες άφησαν τη ζωή τους εκεί και 4.000 τραυματίστηκαν.

6 Απριλίου 1941: 38.000 ΟΧΙ στη Γερμανία από ένα Λοχία! Συγκλονιστική ιστορία αντίστασης

Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου της εισβολής της Γερμανίας στην Ελλάδα, σας υπενθυμίζω την ιστορία του Λοχία Ίτσιου που όλοι σχεδόν γνωρίζετε, απλώς γιά να επισημάνω τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται οι Γερμανοί σε όσους νικούν μετά από μάχη.

Ο Ουϊνστον Τσώρτσιλ είχε πει το ιστορικό “οι ήρωες πολέμανε σαν ΄Έλληνες”. Όπως φάνηκε βέβαια εκ των υστέρων δεν ήταν μόνο αναγνώριση του αγώνα των Ελλήνων ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα, αλλά και εκδήλωση της ανησυχίας του,γι΄ αυτό το λαό που στα πολύ δύσκολα με κάποιο μαγικό τρόπο αφυπνίζεται, ενώνεται, πολεμά μέχρι θανάτου για την εθνική του αξιοπρέπεια. Γι΄ αυτό και αμέσως μετά τα καλά και θερμά του λόγια, ο Τσώρτσιλ, έπαιξε σημαντικό ρόλο στον εθνικό διχασμό που ακολούθησε το τέλος της Κατοχής.


Δεν γνωρίζουμε αν ο Βρετανός πρωθυπουργός είχε στο μυαλό του κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που τον έκανε να εκφράσει το θαυμασμό του για τη μαχητικότητα των Ελλήνων. Δεν γνωρίζουμε αν είχε ακούσει ποτέ την ιστορία ενός Έλληνα λοχία που έχοντας απέναντί του τη πιο σύγχρονη πολεμική μηχανή της εποχής, έμεινε μόνος του μέσα σ΄ ένα πολυβολείο και “έριξε” 38.000 σφαίρες εναντίον των Γερμανών εισβολέων! Άλλες πληροφορίες ανεβάζουν ψηλότερα αυτό τον αριθμό! Σταμάτησε όταν του τελείωσαν οι σφαίρες και αφού είχε προξενήσει απίστευτες απώλειες στους Γερμανούς!

Η ιστορία του λοχία Δημήτρη Ίτσιου και το τραγικό του τέλος είναι ίσως το καλύτερο μήνυμα αυτή την ημέρα μνήμης. Και είναι ένα μήνυμα ότι κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να σκύψεις,αν δεν το επιτρέψεις εσύ ο ίδιος.


6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία από Βλάχους γονείς. Παντρεύτηκε την Άννα Κ. Νανοπούλου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαρία και τον Αναστάση. Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες, πάνω από το χωριό του, τα Άνω Πορόια Σερρών.
Εκεί επάνω, στην κορυφογραμμή του Μπέλες, ήταν στημένα τα πρώτα πρόχειρα φυλάκια της προκάλυψης της «γραμμής Μεταξά». Λίγο πιο κάτω, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από την οροθετική γραμμή, βρίσκονταν τα εννέα σκυρόδετα ελληνικά πυροβολεία, στημένα κατά μήκος της δεύτερης αμυντικής γραμμής. Οι υπερασπιστές των πυροβολείων, είχαν εντολή να αμυνθούν ώσπου ο στρατός του υποτομέα Ροδοπόλεως να συμπτυχθεί χωρίς απώλειες προς τα Κρούσια κι αμέσως μετά, να εγκαταλείψουν κι αυτοί τις θέσεις τους με κανονική υποχώρηση, έχοντας ως πλεονέκτημα την άριστη γνώση της περιοχής.

Ο Ίτσιος κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8. Η ώρα είναι 5.15΄ όταν ψηλά στην «Ομορφοπλαγιά» του Μπέλες η πιο τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει το καταστροφικό της έργο. Το πρώιμο γλυκοχάραμα έρχεται συντροφευμένο από ομοβροντίες Γερμανικών πυροβόλων, όλμων και πολυβόλων. Αρχίζει η επίθεση. Ανταπαντούν οι υπερασπιστές της προκάλυψης. Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα απ’ την ολονύχτια αγρυπνία ερευνούν πόντο - πόντο το έδαφος μπροστά τους. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην ιταμή επίθεση. Η προκάλυψη αντιστέκεται ηρωικά.
Ο ήλιος, στις πλαγιές του Μπέλες, αρχίζει σιγά - σιγά το καθημερινό του ανηφόρισμα. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα «στούκας» πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά. Στη σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη. Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής.

Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους. Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της γενέθλιας γης.
Σταδιακά τα ελληνικά πυροβολεία Π3, Π4, Π5 και Π9, σιγούν. Ακολουθεί το Π6 που, περικυκλωμένο από τον εχθρό, έπειτα από σθεναρή αντίσταση, καταλαμβάνεται το μεσημέρι… Τα πυροβολεία Π7 και Π8, όμως, συνεχίζουν να μάχονται. Μέσα, βρίσκονται Έλληνες με ψυχή, θρεμμένοι με τα ιδεώδη της ελευθερίας, με τα ιδανικά της αυτοθυσίας. Έλληνες, που δε διαπραγματεύονται ούτε μια σπιθαμή ελληνικής γης… Γνωρίζουν πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς. Αλλά, δεν τους νοιάζει. Το πυροβολείο Π8, έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια, που οι υπερασπιστές του είναι διατεθειμένοι να τα «ξοδέψουν» με τη «δέουσα τσιγκουνιά».
Κάποια στιγμή ο λοχίας Ίτσιος βλέποντας το μάταιο της θυσίας, διατάζει τους στρατιώτες της μονάδας του να εγκαταλείψουν το Π8. Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να καλύψει μόνος του την σωτηρία τους. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές του τώρα στο Π8 στην απόφασή του για αντίσταση μέχρις εσχάτων. Στη θυσία. 

Μεθυσμένος ο Ίτσιος από τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αλλά και σε κατάσταση έκστασης, αποκρούει με το πολυβόλο του τις λυσσασμένες απόπειρες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού του. Γυαλίζουν τα κράνη των σκοτωμένων Γερμανών στρατιωτών της Βέρμαχτ στον απριλιάτικο ήλιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δε σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Όσο πιο πολύ κρατήσει στο μετερίζι του, τόσο ποιό ασφαλής θα γίνει η υποχώρηση των άλλων προς τα Κρούσια. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή.
Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει φτερά στην ψυχή, στα χέρια, στο πολυβόλο του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν τον ελεύθερο χώρο του πολυβολείου. Το τηλέφωνο με τη Διοίκηση από ώρα έχει σιγήσει. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά. Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί λουφάρουν. Αυτό φαίνεται, περίμεναν. Το τελείωμα των φυσιγγιών. Ο Λοχίας με τους συντρόφους του, γνωρίζουν πως έπραξαν το καθήκον τους. Πολέμησαν για την πατρίδα, για τις οικογένειές τους, τους φίλους τους. Ξέρουν πως μάλλον δεν θα ξαναδούν ποτέ τους δικούς τους ανθρώπους, για τους οποίους υπεραμύνθηκαν.
Με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Τα άδεια φυσίγγια την έχουν φρακάρει. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Στο γεμάτο από καπνούς, μυρωδιά μπαρούτης και θάνατο αέρα του βουνού. 

 Είναι προχωρημένο απόγευμα. Κράτησαν για καλά. Στην κατάσταση αυτή -μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι από την περίεργη σιωπή -  ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, από ομάδα Γερμανών.
 «Οι άνδρες, όσοι δεν εφονεύθησαν, συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και μαζί μ’ αυτούς κι ο Λοχίας Ίτσιος Δημήτριος, αρχηγός του Πυροβολείου Π8. Το πυροβολείον τούτο, δια του φοβερού, πράγματι, πυρός, επέφερεν εις τους Γερμανούς τεραστίας φθοράς. Δι’ αυτό ο επικεφαλής αυτών Αξιωματικός, ζητάει να μάθει τον Αρχηγόν», μας πληροφορεί ο Συνταγματάρχης Γιακουμής στο πολεμικό του ημερολόγιο.
Ο επικεφαλής αξιωματικός σε άπταιστα Ελληνικά ζητά τον αρχηγό του φρουρίου Π8. Η σκηνή που ακολουθεί, ζωντανεύει, χωρίς υπερβολή, την Αλαμάνα με το Διάκο της πάνω στα Μακεδονικά βουνά. Ευθυτενής, με αγέρωχη αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος πρόκλησης και ανόητης επίδειξης, κάνει ο Ίτσιος δυο - τρία βήματα μπροστά, χαιρετά στρατιωτικά το Γερμανό Αξιωματικό και με σταθερή φωνή αναφέρει:
- Ίτσιος Δημήτριος, λοχίας πεζικού.

 Ξαφνιάζεται ο άλλος. Στα μάτια του εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς το θαυμασμό του για το παλληκάρι.
- Συγχαρητήρια λοχία. Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου.
Αμέσως μετά του κάνει νεύμα να τον ακολουθήσει. Τον οδηγεί στο ξέφωτο μπροστά από το πολυβολείο, και δείχνοντας του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του - πάνω από 200 κατά έγκυρη εκτίμηση - του λέει:
- Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου.
Ο Ίτσιος γαλήνιος σαν όλους τους πραγματικούς ήρωες απαντά λακωνικά:
- Έπραξα το καθήκον μου.
- Εσύ έπραξες το καθήκον σου. Τώρα η σειρά μου να «εκτελέσω» κι εγώ το δικό μου καθήκον.

Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στον κρόταφο του παλληκαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ. Πέφτει άψυχο το παλληκάρι στα πόδια του εκτελεστή του. Μια αυλακιά άλικο αίμα πνίγει τα πρώτα αγριολούλουδα της «Ομορφοπλαγιάς» σημαδεύοντας τα όρια της γενναιότητας της πατριδολατρίας και της θυσίας από τη μια και της βαρβαρότητας, του φασισμού και της απανθρωπιάς από την άλλη. Ψυχρή, εγκληματική δολοφονία. Ο Γερμανός ήξερε καλά πως τη στιγμή εκείνη, διέπραττε ένα έγκλημα πολέμου, μια στυγνή κι αποτρόπαια δολοφονία, μπροστά στα απορημένα βλέμματα των δικών του στρατιωτών και στα γεμάτα πίκρα και αγανάκτηση βλέμματα των συμπολεμιστών του Ίτσιου. Γιατί, ο λοχίας τους, δεν έπεσε. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Έφυγε από τη ζωή άδικα, μια όμορφη Απριλιάτικη ημέρα στην καρδιά της άνοιξης…

Η θυσία του έχει καταγραφεί σε σχετική πολεμική έκθεση του 111/70 τάγματος Πεζικού, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρονται :
«….ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με το σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών....»

Το πτώμα του, μαζί με αυτά των άλλων συμπολεμιστών του, ετάφη στην Ομορφοπλαγιά. Το 1946, η σύζυγός του, Άννα, μαζί με άλλους συγχωριανούς, ξέθαψαν και μετέφεραν τα οστά του και των άλλων πεσόντων στο Ηρώο του χωριού Άνω Πορόια. Είναι η χρονιά που απονέμεται μεταθανάτια στο λοχία ο βαθμός του Επιλοχία και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα και το θάρρος του. Πολλά χρόνια μετά στήνεται στην «Ομορφοπλαγιά» και κοντά στο θρυλικό πλέον Π8 αναμνηστική στήλη, το δε στρατόπεδο που υπάρχει στο χώρο της θυσίας του ονομάζεται «Στρατόπεδο Ίτσιου». Τέλος στις 10 Αυγούστου 1980, σε επίσημη τελετή γίνονται τα αποκαλυπτήρια της γλυπτικής σύνθεσης της κεντρικής πλατείας του χωριού Άνω Πορόια.
Σήμερα, επίκαιρα όσο ποτέ, ο ήρωας Δημήτριος Ίτσιος βροντοφωνάζει με τη χάλκινη σιωπή της προτομής του από την κεντρική πλατεία του Μακεδονίτικου κεφαλοχωριού, σε απόσταση αναπνοής από τα συμβατικά σύνορα του ασύνορου Ελληνισμού, ότι τα κόκκαλα των παλαιών και νέων Μακεδόνων ηρώων τσακίζουν αλύπητα τα βέβηλα χέρια φίλων και εχθρών, για όποια απόπειρα καπήλευσης της Ελληνικής ιστορίας.

- Ίτσιος Δημήτριος του Ευσταθίου...
- Παρών!

 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΝΑ ΣΑΣ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

πηγή: ον αλέρτ

NIKH 1974

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΣΗΜΟ

ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ  Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ,ΈΣΤΩ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΉ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ , ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗ  ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ.

ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΔΡΑΝΕΙ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΚΑΡΑΔΟΚΟΥΝ

Μπήκα στην ιστοσελίδα των Βετεράνων αγωνιστών του 1974 για να δω λεπτομέρειες για κάτι
που έμαθα από το ραδιοτηλεοπτικό ίδρυμα Κύπρου -το γνωστό Ρ.Ι.Κ.-και δείτε κι εσείς πως συμπεριφέρθηκαν οι λεγόμενοι "επίσημη πολιτεία" στους ανθρώπους που πολέμησαν και σκοτώθηκαν για να σώσουν έστω τη μισή Κύπρο από τα νύχια των προδοτών και των Τούρκων. 

Τους άξιους αυτούς αγωνιστές του έθνους η "επίσημη πολιτεία" όχι απλά δεν τους τίμησε ποτέ με μετάλλια ανδρείας με συντάξεις, με αποζημιώσεις, με τιμές στρατιωτικές, αλλά ούτε καν αναγνώρισε την αποστολή τους. Ως μη γενόμενη παρακαλώ.

Οι σύγχρονοι ήρωες μας είναι κρυμμένοι αγαπητοί φίλοι για δύο λόγους γιατί η σεμνότητα τους το επιβάλει όπως σε κάθε σωστό και άξιο ΠΟΛΙΤΗ και επειδή εμείς δεν φροντίζουμε όσο χρειάζεται αφενός να τους μάθουμε και αφετέρου να τους τιμήσουμε-αναδείξουμε.
Ίσως αυτό γίνεται επειδή δεν μας είναι γνωστό ότι  πρέπει να καταβάλουμε πολλαπλή προσπάθεια για να γίνουν γνωστοί και να τιμηθούν επισήμως αφού υπάρχουν πολλοί και πολύ δυνατοί που δεν το αφήνουν να συμβεί.
Είναι αγώνας που πρέπει να ολοκληρώνεται εκ παραλλήλου με το ξεσκέπασμα όλων αυτών των υπόγειων δυνάμεων που υπάρχουν και δρουν σχεδόν ανενόχλητες.

εδώ λοιπόν βροντοφωνάζουμε:

ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΣΕ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ  ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ:ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΝΑ ΔΙΑΒΟΥΝ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΟΙ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΔΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΕΣΩ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ ΤΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΝΤΩΣ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΤΗΣ Α ΜΑΚ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΙΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΣΕ ΦΑΣΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΟΥΝ.

ΟΙ ΧΙΛΙΟΙ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΙΣΟΥΝ, ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥΣ, ΕΤΟΥΤΟΙ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΕΝΑ ΤΕΙΧΟΣ ΑΠΟ ΑΝΤΙΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΝ.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ;
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΟΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΟΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΑΝ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΖΊ ΜΕ ΑΥΤΟ ΟΛΗ ΤΗ ΚΥΠΡΟ.

ΟΥΤΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΟΥΤΕ ΕΠΑΙΝΟΙ ΟΥΤΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ.

ΛΟΙΠΟΝ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΓΩ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΡΑΤΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΠΑΙΝΟ ΣΕ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΞΙΖΕΙ
ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ.

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ, ΚΙ ΌΧΙ ΑΠΕΞΩ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΟΥΣ.

ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΒΡΟΥΜΕ.
ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΠΟΥ ΚΙ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΣΑΣ ΒΡΗΚΑΜΕ ΜΕΣΩ ΚΥΠΡΟΥ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΑΔΕΡΦΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ ΠΡΙΝ.

Για όλους εσάς αγαπητοί αναγνώστες που δεν ξέρετε τι συμβαίνει δείτε  πως οι καπηλείες ηρωισμού και θυσιών εξαργυρώνονται από βέβηλους απατεώνες που η Πολιτεία εμείς δηλαδή επειδή δεν ξέρουμε, δεν επιδιώκουμε να μάθουμε, δεν έχουμε τα στοιχεία για να καταλάβουμε αμέσως τις  ύαινες που παρουσιάζονται για λιοντάρια και κλέβουν χρήματα που ο μέσος ΠΟΛΙΤΗΣ έδωσε σε εράνους για να τιμήσει τους αγωνιστές, τα παιδιά τους που έμειναν ορφανά τις οικογένειες τους.
Αυτοί λοιπόν οι απατεώνες βγαίνουν στις τηλεοράσεις και ξεγελούν δημοσιογράφους και κοινό, αλλά όχι τους ίδιους τους βετεράνους κι ευτυχώς ούτε τους ευεργετημένους τους Κυπριακό κράτος.
Δείτε λοιπόν τι συμβαίνει όπως μαθαίνουμε από την ανακοίνωση τους:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------


Αθέατος Κόσμος,
Αθέατοι μυθοπλάστες καταδρομείς, Χατζηυκτωρήδες,
Σαββίδηδες
και Αυγουστήδες


ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ  «ΚΟΜΑΝΤΟΣ  '74 »

Έτος ίδρυσης 1985 /Αρ. 1464/85 απόφαση  Πρωτ. Αθηνών/. Α.Μ. 12094 Ν.Α.Θεμιστοκλέους 3,  2ος όροφος , 10677 Ομόνοια  Αθήνα ΤΘ 3725

Τηλ-fax   γραφείου 210-3807378. κιν. προέδρου. 6934-779656

   Email: comandos@hol. gr

   και ιστοσελίδα:  www.comandos74.gr

 τηλ  ΔΣ (210)  9241222 – 4003871 – 9591653 – 8619585 – 5022265 - 4913137

Αθήνα 20 Ιουνίου 2012

Αρ. πρωτ 54

Προς

Όλους τους αρμόδιους φορείς της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας

(Δικαιοσύνη, στρατιωτικές και πολιτικές αρχές)

Τηλεθεατές της εκπομπής του κ Κώστα Χαρδαβέλλα «‘Αθέατος Κόσμος» και Αθέατοι καταδρομείς» θεατοί από τους «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74»  κλπ

Έργο «Αθέατοι (κίβδηλοι-μυθοπλάστες) οκτώ (8) καταδρομείς πολεμιστές-σαμποτέρ του Πενταδάκτυλου της  Κύπρου έτους 1964-1967»

Το έργο (άριστο μυθοπλαστικό σήριαλ), το οποίο προσεχώς ολοκληρώνεται, θα βραβευθεί από τους αρμοδίους ως αριστούργημα απατ  .., παίχτηκε στην τηλεόραση του  ALTER TV το έτος 2008 και σε πολλές συνέχειες

Συμμετείχαν οι κκ

α. Κώστας   Χαρδαβέλλας

δημοσιογράφος του ALTER TV ,

  στην εκπομπή του «Αθέατος Κόσμος»,

σε ρόλο υποστηρικτή-τιμητή ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ Ηρώων Καταδρομέων, που έδρασαν στην Κύπρο τα έτη

1964-1967 και ξεχάστηκαν-εγκαταλείφθηκαν-αγνοήθηκαν από την Ελληνική Πολιτεία………..

β. Πατεράκης Διονύσιος πρωταγωνιστής, σε ρόλο «μυθοπλάστη» διασωθέντα Ήρωα Καταδρομέα σαμποτέρ   κατά τούρκικων στόχων στην Κύπρο το έτος 1966 (στο ανύπαρκτο σαμποτάζ σκοτώθηκαν οι έξι από τους οκτώ ανύπαρκτους καταδρομείς και διασώθηκαν αυτός και ο μακαρίτης σήμερα  Αλεξίου Κωνσταντής, από τη

Σκόπελο Σκιάθο ο οποίος έπαιζε το ρόλο του δήθεν επιζώντα καταδρομέα, κατά τη βούληση του κ Πατεράκη και των  ……. . Σύμφωνα  δε με έγγραφο, που  μας έστειλε η ομάδα των πέντε (5) Κυπρίων, οι εν λόγω καταδρομείς έλαβαν από τα χρήματα, που προορίζονταν για  τους πραγματικά αναξιοπαθούντες πολεμιστές Κύπρου 1974 το ποσό των 39.000€.

γ. κκ Αργυρόπουλος Νικόλαος και Δούλας Αντώνης,

οι αυτοβαπτισθέντες-αυτοαποκαλούμενοι πρόεδρος και γενικός γραμματέας  του ανύπαρκτου-ανυπόστατου συλλόγου «Βετεράνοι Πολεμιστές Κύπρου 1974, σε ρόλο εκπροσώπων όλων των πολεμιστών Κύπρου 1974. (ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74-ΕΛ.ΔΥ.Κ 74 κλπ) και συνδιοργανωτές.

Σύμφωνα δε με τις επιστολές της ομάδας των 5 Κυπρίων, που ακολουθούν έτυχαν φιλοξενίας και διαμονής με τιμές αρχηγού κράτους. Τα έξοδα καλύφθηκαν από τα χρήματα, που προορίζονταν για πραγματικά αναξιοπαθούντες πολεμιστές Κύπρου 1974, για τους οποίους δήθεν αγωνίζονταν.

δ. Η ομάδα των πέντε (5) Κυπρίων Σαββίδης Γιάννος κλπ

, σε ρόλο χρηματοδότη-τελετάρχη και τιμητή των ξεχασμένων από την πολιτεία Ηρώων και Βετεράνων μυθοπλαστών. Σύμφωνα με τα γραφόμενά τους παρασύρθηκαν από την εκπομπή του κ Χαρδαβέλλα και έτρεξαν με επιταγές να βοηθήσουν-αποκαταστήσουν-επιβραβεύσουν τη δράση στην πατρίδα τους κατά των Τούρκων των «Μυθοπλάστη» Ηρώων καταδρομέων ετών 1964-1967.  Έστησαν μία πλάκα σε ιδιωτικό χώρο με τα ονόματα των ανύπαρκτων Ηρώων Καταδρομέων, τέλεσαν μνημόσυνο, χωρίς την παρουσία συγγενών και σύμφωνα με τα γραφόμενα , βλέπε παρακάτω, από τον ερευνητή κ Πέτρο Σαββίδη εξακολουθούν και μετά τις αποκαλύψεις να τελούν μνημόσυνο. Πραγματοποίησαν παράνομο έρανο για την ενίσχυση των αναξιοπαθούντων πολεμιστών Κύπρου 1974 και το προϊόν, που εισέπραξαν, σύμφωνα με έγγραφο, που έστειλαν στον πρόεδρο του Συλλόγου «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74»,  το  διένειμαν

α. για τα έξοδα φιλοξενίας των συνεργατών Βετεράνων κλπ καλεσμένων 40.000€, β. σε Πατεράκη και Αλεξίου 39.000 και  γ. ένα ποσό 25.000€ περίπου σε οκτώ άτομα, που βάπτισαν επίτηδες, όπως θα δείτε στη συνέχεια, ως  καταδρομείς 1974, ενώ δεν είναι ΚΑΝΕΝΑΣ

. Σήμερα αντί να στραφούν με αγωγές κλπ  κατά αυτών, που ισχυρίζονται ότι τους εξαπάτησαν, βάλλουν ξεδιάντροπα κατά του Συλλόγου μας,( κτυπάνε το σαμάρι αντί το γάιδαρο),  ο οποίος δεν ήταν καλεσμένος, ούτε συμμετείχε σε καμία διαδικασία διοργάνωσης, επειδή τους ξεσκεπάσαμε…..  Από τα στοιχεία που ακολουθούν θα διαμορφώσετε τη δική σας γνώμη για τον πραγματικό ρόλο τους.

ε. Ανδρέας Χατζηκτωρής,

   ο πρόεδρος του αποκόμματος Καταδρομέων Επαρχίας Λεμεσού με ρόλο  «προβολάκια-αδελφοποιητή» σε Ελλάδα και Κύπρο.  Από τα στοιχεία που ακολουθούν θα διαπιστώσετε ότι είναι ο κύριος αίτιος της « συνολικής Μυθοπλάστη διοργάνωσης», αφού  ο ίδιος γνώστης της ¨Μυθοπλάστης» υπόθεσης, για να μη στερηθεί της προβολής,  σε συνεργασία με τους 5 Κυπρίους  βάπτισαν  «τις μοδίστρες» για καταδρομείς τους έντυσαν, τους τίμησαν με  παράσημα και καταδρομικά σύμβολα  τους χρηματοδότησαν, όχι φυσικά από την τσέπη τους, όπως ισχυρίζονται, αλλά από χρήματα του εράνου στον οποίο συνεισέφεραν οι χιλιάδες καλεσμένοι,(ειδικότητα προβολή μα ξένα κόλυβα βλέπε συνέχεια και φυσικά ήρθε η προβολή στα κανάλια και στις εφημερίδες.  Στην Ελλάδα πραγματοποιεί αδελφοποιήσεις, φυσικά για προβολή και μοιράζει πλακέτες για την πολεμική δράση τους στην Κύπρο σε άτομα, που γνωρίζουν την Κύπρο από το χάρτη.

στ. Επίσημοι, δημοσιογράφοι ανεπίσημοι κλπ

σε ρόλο κομπάρσου, με διάθεση να βοηθήσουν είτε με την παρουσία τους μετά από πρόσκληση, είτε με τον οβολό τους είτε με την προσφορά υπηρεσίας,  ανυποψίαστοι και  θύματα των προαναφερθέντων, που εξετέθησαν χωρίς να τους ζητήσει κάποιος συγνώμη.

(Η επίσημη Πολιτεία Ελλάδας και  της Κύπρου ευτυχώς είχε τα στοιχεία και τους αγνόησε).

Περίληψη του έργου

1.Οι προαναφερθέντες από κοινού, τον Απρίλιο του έτους 2008 «έστησαν μία ιστορία», που στηριζόταν «σε ξεχασμένους», από την Ελληνική Πολιτεία, οκτώ (8) Αθέατους Έλληνες καταδρομείς πολεμιστές-σαμποτέρ Κύπρου έτους 1964, ενώ γνώριζαν ο καθένας από την ιδιότητά του και το σκοπό, που είχε συμμετέχοντας στο «κόλπο», την ανυπαρξία της ομάδας των  οκτώ (8) Αθέατων Καταδρομέων και της σκόπιμης ευρηματικότητας των βασικών πρωταγωνιστών Πατεράκη Διονυσίου, των αυτοαποκαλούμενων προέδρου και Γραμματέα των Βετεράνων Κύπρου 1974 κκ Αργυρόπουλου Νικόλαου και Δούλα Αντώνη, των Κυπρίων ομάδα των 5 και του κ Ανδρέα Χατζηκτωρή. Εκτός αυτού η ομάδα των 5 Κυπρίων και ο κ  Ανδρέας Χατζηκτωρής ενημερώθηκαν από τον πρόεδρο του Συλλόγου «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» κ Παναγιώτη Αφάλη, τον Απρίλιο του έτους 2008, δηλαδή ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ,  τις τελετές και τους εράνους, όχι μόνο για την ανυπαρξία των Αθέατων καταδρομέων και της δράσης τους αλλά και για την πραγματική ταυτότητα των  βασικών πρωταγωνιστών  μυθοπλάστη Πατεράκη Διονυσίου και των αυτοβαπτισθέντων-αυταποκαλούμενων προέδρου και Γραμματέα των Βετεράνων Κύπρου 1974 κκ Αργυρόπουλου Νικόλαου και Δούλα Αντώνη.

2. Παρόλα αυτά το Μάιο του έτους 2008, η ομάδα των πέντε (5) Σαββίδης Γιάννος κλπ και ο πρόεδρος του αποκόμματος Καταδρομέων Λεμεσού κ Ανδρέας Χατζηκτωρής άδραξαν την ευκαιρία για να αναβαθμιστούν-προβληθούν μέσω ALTER TV, στις εκπομπές του οποίου παρουσιάστηκαν επιδεικνύοντας φακέλους με επιταγές,  προχώρησαν στην τελετή τιμής των ξεχασμένων «γνωστών πλέον μυθοπλαστών» και στη διεξαγωγή παράνομου εράνου για την ενίσχυση, τόσο αυτών, όσο και των αναξιοπαθούντων συμπολεμιστών μας Κύπρου 1974. Βέβαια όπως θα δείτε στη συνέχεια κανείς δε γνωρίζει το προϊόν του εράνου και τη διάθεσή του, αφού δεν υπάρχουν ούτε επιτροπή ούτε πρακτικά.

3. Επειδή ξεχάστηκαν από τους διαχειριστές του χρήματος ομάδα των 5Κυπρίων του εράνου, οι Βετεράνοι κκ Αργυρόπουλος και Δούλας, αυτοί αποκάλυψαν ότι οι μέχρι πρότινος συνεργάτες τους,  τους εξαπάτησαν και άρχισαν τα δικαστήρια. Βέβαια ποιος εξαπάτησε ποιον θα το μάθετε στη συνέχεια. Το σίγουρο είναι ότι εξαπατήθηκαν όλοι οι τρίτοι με οποιαδήποτε ιδιότητα συμμετείχαν στα «καραγκιοζιλίκια» που διοργάνωσαν από κοινού αυτοί και κυρίως αυτοί, που έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

4. Μεταξύ των άλλων οι αυτοαποκαλούμενοι Βετεράνοι Κύπρου 1974 κκ Αργυρόπουλος και Δούλας ζητούν με  αίτηση απαίτησης - αγωγή τους, που κατάθεσαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, από τους Κύπριους, ομάδα των 5, που τους παρείχαν τιμές και φιλοξενία Αρχηγού Κράτους, με χρήματα, όπως λένε οι ίδιοι από την τσέπη τους αλλά και του εράνου φυσικά, το ποσό των 500.000 έως 2.000.000€. Αυτοί ήταν παρόντες στο έρανο και για να ζητάνε τόσα πολλά κάτι ξέρουν για το συνολικό προϊόν. Περισσότερα στη συνέχεια

Στις επόμενες μέρες θα αναρτηθούν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία,  έγγραφα,  φωτογραφίες, απόψεις τρίτων κλπ, πάνω από πενήντα σελίδες για πλήρη ενημέρωσή σας για το προαναφερθέν έργο και τους πρωταγωνιστές του.

Σας ευχαριστούμε πολύ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74»
-------------------------------------------------------------------------------------------------------


Σαν καταδρομέας λυπάμαι και θλίβομαι και θυμώνω για πολλά όμως περισσότερο για  τη βρωμιά που μπορεί να επικρατεί να υπερισχύει της αγνότητας και της αυτοθυσίας έστω και πρόσκαιρα.
Οι  προσπάθειες της είναι επίμονες υπομονετικές άοκνες και έτσι πρέπει να είναι και οι δικές μας ώστε να τις ξεσκεπάσουμε και να τις πατάξουμε.
Πρώτη μας κίνηση θαρρώ αγαπητοί φίλοι αναγνώστες να βρίσκουμε δίπλα μας τους ήρωες μας να τους τιμούμε-αναδεικνύουμε και να πατάσσουμε έτσι τους καπηλευτές της ιστορίας και των αξιών μας.
ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΑΣ ΛΕΩ ΚΥΡΙΟΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΤΕ ΝΑ ΛΕΓΕΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΒΛΕΨΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.

Η ΕΛ.ΔΥ.Κ στη μάχη ...Όταν οι Έλληνες έπεφταν στην Κύπρο

trikalagr.blogspot.gr

 Η μητέρα των Μαχών.
Οι Θερμοπύλες της ΕΛ.ΔΥ.Κ.

 Παραμονή της Παναγίας στην Κύπρο και οι μάχες δεν έχουν σταματήσει παρά την εκεχειρία εδώ και εβδομάδες.
Οι Τούρκοι προωθήθηκαν στα σωθικά της Κύπρου και έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος του νησιού.
Η Εθνική Φρουρά βαριά χτυπημένη από τα στίφη του Αττίλα συνεχίζει να δίνει μια απέλπιδα μάχη μπροστά στις χιλιάδες Τούρκους αιμοδιψείς εισβολείς. Σφάζουν, βιάζουν, καίνε…πάντα έτσι έκαναν…όταν επελαύνουν καίνε και καταστρέφουν.
Η κατάρα της Ασίας έπεσε βαριά στην Κύπρο… Ο Αττίλας β΄ ξεκίνησε…μανιασμένα βρυχούνται τα Τούρκικα άρματα και ξεχύνονται παντού. Από τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου, το πυροβολικό και η αεροπορία των Τούρκων άρχισαν να βομβαρδίζουν μανιασμένα το στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. Ακολούθησαν όπλα καμπύλης τροχιάς, όλων των διαμετρημάτων και άρματα μάχης. Μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. βρίσκονταν ο 2ος Λόχος του 1ουΤ.Π., με Διοικητή τον Υπολοχαγό Ηλία Κωνσταντούλα, ο 4ος Λόχος του 2ου Τ.Π., με Διοικητή τον Κύπριο Λοχαγό Λούη Ιωαννίδη, ο Λόχος Διοικήσεως της ΕΛ.ΔΥ.Κ. με Διοικητή τον Ταγματάρχη Σπυρίδωνα Δελλή, και μια διμοιρία όλμων με Διοικητή τον Υπολοχαγό Στέφανο Πίο. Διοικητής και των τριών Λόχων ήταν ο Υποδιοικητής της ΕΛ.ΔΥ.Κ., Αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρόπουλος. Εναντίον των νέων «300» επετέθησαν η ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. ολόκληρο το 50οΣύνταγμα Πεζικού των Τούρκων με άρματα μάχης, από κάθε κατεύθυνση. Οι ΄Ελληνες γίγαντες, μείνανε για να υπερασπίσουν το στρατόπεδό τους. Για την τιμή των όπλων και την αιώνια δόξα της πατρίδας! Η μάχη άνιση πέρα από κάθε φαντασία! Έμειναν εκεί, μέσα στα ατομικά τους ορύγματα, αποφασισμένοι να πεθάνουν μέχρι ενός. Γνώριζαν ότι όλα πλέον είχαν χαθεί για την Κύπρο και πως τις επόμενες ώρες οι μάχες θα σταματούσαν πλέον στο μαρτυρικό νησί. Οι λυσσασμένοι Τούρκοι θέλανε πάση θυσία να καταλάβουν το στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ., αλλιώς δεν θα σταματούσαν τον πόλεμο! Ξεχύθηκαν τα Τούρκικα F 104, αδειάζοντας τις Ναπάλμ πάνω στους «300» ήρωες της ΕΛ.ΔΥ.Κ., το βαρύ πυροβολικό τους ανέσκαπτε την γη μέσα στο στρατόπεδο. Η επίθεση ήδη ξεκίνησε…κατά κύματα οι Τούρκοι καλυπτόμενοι από άρματα μάχης επιτίθονται. Θερίζονται σαν στάχυα από τους «300» Λέοντες της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. Οπισθοχωρούν με βαρύτατες απώλειες. Στις 15.00΄ ο 4ος Λόχος δέχεται σφοδρή επίθεση στα πλευρά του από ολόκληρο Τάγμα των Τούρκων. Οι Τούρκοι οπισθοχωρούν άτακτα…αφήνοντας και πάλι δεκάδες νεκρούς μπροστά στα Ελληνικά χαρακώματα. Να πως περιγράφει ο Στρατιώτης της 103 σειράς του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛ.ΔΥ.Κ., την επίθεση των Τούρκων, Αστέριος Κυριακόπουλος, από την Λάρισα.- «Ξαφνικά μέσα σε αυτήν την κόλαση συνέβη αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Διακόσιοι και πλέον Τούρκοι από λίγο πιο αριστερά μας όπως βλέπαμε το μακελειό μπροστά μας άρχισαν να τρέχουν εναντίον μας σαν τρελοί! Δεν τους είχαμε δει αυτούς τους Τούρκους και αιφνιδιαστήκαμε τελείως….Βλέπαμε τους Τούρκους να έρχονται κατά πάνω μας και ο Βαρελτζής και ο Σιμίτας που ήταν λεβεντόπαιδα δεν ξέρω για ποιόν λόγο σηκώθηκαν όρθιοι στο όρυγμα και άρχισαν να ρίχνουν στους Τούρκους σαν τρελοί! Είπα στον Μάριο Βολακάκη «πάει θα μας πιάσουν σαν τα ποντίκια μέσα στα ορύγματα». Γυρνάω δεξιά μου και βλέπω τον Βαρελτζή και τον Σιμίτα να τους πολεμάνε όρθιοι γυμνοί από την μέση και πάνω. Εν τω μεταξύ το τοπίο ήταν σκοτεινό γύρω –γύρω από τις εκρήξεις γι΄ αυτό και δενπήραμε χαμπάρι ότι μας είχαν πλησιάσει τόσο πολύ οι Τούρκοι. Και ενώ όλοι οι άλλοι που ήμασταν μέσα στα ορύγματα αιφνιδιαστήκαμε αυτοί οι δύο συνέχιζαν το βιολί τους όρθιοι να ρίχνουν στο κοπάδι των Τούρκων και να ξαναγεμίζουν σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Αψηφούσαν τελείως τον θάνατο…. Η οπισθοχώρηση των Τούρκων εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή. Μια βολή άρματος έκοψε στην μέση τον Σιμίτα που πολεμούσε όρθιος με τον Βαρελτζή που την γλίτωσε. Αυτοί οι δύο άνδρες γύρισαν πίσω και τους διακόσιους Τούρκους που έκαναν έφοδο». Αυτοί ήταν οι ΄Ελληνες κι αυτούς οι Τούρκοι δεν τους νίκησαν ποτέ! Ξημέρωσε της Παναγίας και οι Τούρκοι ξεκίνησαν με το ξημέρωμα να συλλέξουν τους εκατοντάδες νεκρούς τους κοντά στις δικές τους γραμμές. Να πλησιάσουν τις δικές μας δεν το τόλμησαν καθόλου! Η χθεσινή ήττα και τα δεινά που πέρασαν τους απέτρεψαν. Παραδόξως, την παραμονή της Παναγίας και την ημέρα της εορτής της, η ΕΛ.ΔΥ.Κ. δεν είχε ούτε ένα νεκρό στρατιώτη. Είχε μόνο δύο τραυματίες. Περί της 10.30΄ της 15ης Αυγούστου, άρχισαν και πάλι ισχυρότατοι βομβαρδισμοί από αέρος με βαριά πυροβόλα, όλμους και τα άρματα τα οποία πλησίαζαν ξερνούσαν φωτιά και ατσάλι και επέστρεφαν πίσω. Οι βομβαρδισμοί επαναλαμβάνονταν κατά διαστήματα μέχρι το ματωμένο εκείνο δειλινό…΄Ηρθε η νύχτα και το σκοτάδι κάλυψε τους εμπολέμους. Νεκρική σιγή επικρατούσε στις αντιμαχόμενες πλευρές. Ένα κακό προαίσθημα κρατούσε ξύπνιους πολλούς Ελδυκάριους…΄Ακουγαν όλη την ημέρα τους αξιωματικούς τους να ζητούν ενισχύσεις από το Γ.Ε.Φ. και να λαμβάνουν αρνητικές απαντήσεις. Στις γύρω περιοχές του στρατοπέδου, δεν παρουσιαζόταν καμιά κίνηση από Ελληνικής πλευράς. Εστάλησαν μικρές αναγνωριστικές περίπολοι να ελέγχουν τις περιοχές στα πέριξ του στρατοπέδου μήπως και οι Τούρκοι τους κυκλώσουν. Πλήρης σιγή…δεν υπήρχαν μετακινήσεις από καμία πλευρά…. Εκείνο το βράδυ οι στρατιώτες της ΕΛ.ΔΥ.Κ. ανακάλυψαν λίγα ψωμιά μέσα στο στρατόπεδο και μερικά κουτιά από ζαχαρούχο γάλα. Έφαγαν όσοι πρόλαβαν από λίγο. Εκείνη η νύχτα τους φάνηκε ατελείωτη…την βαριά ατμόσφαιραενέτεινε η δυσωδία των εκατοντάδων νεκρών Τούρκων στρατιωτών που βρίσκονταν πλησίον του στρατοπέδου. Η ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ Ξημέρωσε και οι Τούρκοι άρχισαν να δείχνουν πολύ μεγάλη κινητικότητα. Με τα μάτια έξω από τις κόγχες οι «300» παρακολουθούν τις κινήσεις τους. Θα επιτεθούν! ΄Αρματα άρχισαν να ανάβουν τις μηχανές τους. Τρέμει η γη από την μαζική κινητοποίηση των αρμάτων και των βαρέων όπλων των Τούρκων. ΄Ηταν 08.30΄ το πρωί, όταν δεκάδες Τούρκικα αεροσκάφη άρχισαν ανενόχλητα να βομβαρδίζουν εκ νέου το στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. Έριχναν κάθε είδους βόμβες, ρουκέτες και το φρικτό ναπάλμ. Ακολούθησε το πυροβολικό και οι όλμοι. Οι Τούρκοι άρχισαν να κινούνται από δύο κατευθύνσεις. Από τον Γερόλακο και από το μέρος του Κιόνελι. Είναι πλέον σε απόσταση 800 μέτρων. Προηγούνται τα άρματα και ακολουθεί πλήθος πεζικών τμημάτων. Ήρθαν νέα ξεκούραστα τμήματα Καταδρομών. Οι Τούρκοι εκείνη την ημέρα είχαν αποφασίσει πως θα θυσίαζαν τα πάντα για να καταλάβουν το στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. Πίστευαν πως μέσα υπάρχουν πάνω από 1.000 αμυνόμενοι στρατιώτες. Τα τμήματα από την κατεύθυνση του Κιόνελι σταμάτησαν την προέλασή τους. Υποστήριζαν τα τμήματα που προέλαυναν από την πλευρά του Γερόλακου. Την επίθεση θα δέχονταν ο 4ος Λόχος και ο Λόχος Διοικήσεως. Άρχισε το Ελληνικό πυροβολικό να βάλει εναντίων των Τούρκων. ΄Ηταν η 187 Μ.Π.. Με τα εύστοχα πυρά της σκόρπιζε τους Τούρκους, ενώ ανατινάχτηκαν από τα πυρά της πολλά Τούρκικα άρματα μάχης. Οι Τούρκοι δέχονταν και τα εύστοχα πυρά των Ελδυκάριων συνεχώς . Η επίθεσή τους άρχισε να κλονίζετε σοβαρά. Σταμάτησε…. Ταυτόχρονα και από άγνωστη μέχρι σήμερα αιτία, σταμάτησε τα δραστικά πυρά της και η 187 Μ.Π.. Οι Τούρκοι δεν πίστευαν στα μάτια τους. ΄Εμειναν αποσβολωμένοι να κοιτάζουν το στρατόπεδο μπροστά τους. Σαράντα βαριά άρματα και τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού ξεχύθηκαν κατά πάνω στον 4ο Λόχο και τον Λόχο Διοικήσεως. Τρία μηχανοκίνητα Τάγματα Τούρκων επιτίθονταν από την πλευρά του Γερόλακου και δύο από την πλευρά της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ.. Η Τουρκικά αεροπορία με πρωτοφανή μανία ανέσκαπτε το έδαφος και πολυβολούσε ότι κινούταν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. ΄Ηταν 12 η ώρα το μεσημέρι όταν οι ορδές του Αττίλα ξεχύθηκαν κατά εκατοντάδες εναντίων των υπερασπιστών του στρατοπέδου. Ο Ανθυπασπιστής Παπαλάμπρου του ΛΒΟ φώναζε και ακουόταν μέχρι το Κιόνελι! «Απάνω τους λιοντάρια μου»! Παπαλάμπρου και ο Ανθυπασπιστής Κέντρας αχώριστοι φίλοι πέρασαν μαζί στο πάνθεο των Ελλήνων Ηρώων! Σήκωσαν όλο το βάρος της επίθεσης. Με τα ΠΑΟ στα χέρια τους έβαλαν ακατάπαυστα εναντίων των Τουρκικών αρμάτων. Χτυπούσαν από απόσταση αναπνοής! Ο Κέντρας έπεσε βαριά τραυματισμένος. Πλάι του ο Παπαλάμπρου δεν τον άφησε! Συνέχισε μόνος του να μάχεται εναντίων των Τουρκικών αρμάτων. Χάθηκαν και τα δύο παλικάρια. Τα Τούρκικα άρματα έφτασαν πλέον στο Β΄ύψωμα που υπερασπίζεται ο Λόχος Διοικήσεως. Κόλαση πυρός! Η κατάσταση ξεπερνάει κάθε περιγραφή! Τα Τούρκικα άρματα ανατινάζουν τους σύγχρονους Λεωνίδες σχεδόν εξ επαφής! Τούρκοι στρατιώτες εισέρχονται στο ύψωμα και ξεκινά μάχη σώμα με σώμα! Τα Τούρκικα άρματα χτυπάνε ότι κινείται, ακόμη και τους δικούς τους στρατιώτες! Οι Λέοντες πετάγονται από τα ορύγματά τους και μάχονται με πάθος και απίστευτη τρέλα! Σκοτώνουν ακατάπαυστά τους Τούρκους! Πολλοί χτυπιούνται από ολόκληρες ριπές και δεν πέφτουν…συνεχίζουν! Η χρήση ινδικής κάνναβης το πρωί της επίθεσης επιβλήθηκε στα επιτιθέμενα Τμήματα Πεζικού των Τούρκων. Εξέρχονται με τις λόγχες εφ όπλου οι Ελδυκάριοι και συγκρούονται με πάταγο με τους Τούρκους! Ανεβαίνουν πάνω στα άρματα! Προσπαθούν να τα καρφώσουν με τις λόγχες καθώς σώθηκαν τα πυρομαχικά τους! Τα άρματα λιώνουν ότι κινείται! Τούρκους και ΄Ελληνες μαζί! Τα αεροσκάφη επίσης χτυπούν την Ελληνοτουρκική πλέον μάζα αδιάκριτα! Ο Λοχαγός Σταυριανάκος ουρλιάζοντας καλύπτει με τις κραυγές του ολόκληρη την οχλοβοή και τον πάταγο της μάχης! « Ας μας πατήσουν ! Ούτε βήμα πίσω!» Πάγωσε το αίμα στις φλέβες των Τούρκων! Τρέχουν να κρυφτούν στα ορύγματα και τα λαγούμια από όπου εξήλθαν τα λιοντάρια της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. Σκηνές αποκάλυψης! Ο Σταυριανάκος ορμάει μόνος του και άοπλος κατά ενός άρματος! Το σταματά με τις ιαχές του! Όμως πυροβολεί από μικρή απόσταση και αποκεφαλίζει τον Σταυριανάκο! Το πρώτο κύμα των Τούρκων στρατιωτών σχεδόν εξολοθρεύτηκε ολοσχερώς! Δεύτερο κύμα ακολούθησε αμέσως να εισέρχεται σαν μεθυσμένο. Πέφτουν οι Τούρκοι από τα δικά τους πυρά , από τις λόγχες των Ελδυκάριων! Η διμοιρία του Σταυριανάκου πέφτει μαχόμενη σχεδόν μέχρι ενός! Οι διαταγές του Σταυριανάκου ισχύουν και μετά τον θάνατό του! «Ούτε ένα βήμα πίσω Λεοντάρια μου»!!! Για δύο ώρες Τούρκοι στρατιώτες, άρματα μάχης, τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού των Τούρκων και οι ήρωες του Λόχου Διοικήσεως ήταν μπερδεμένοι και μάχονταν λυσσαλέα! Οι Τούρκοι εκατονταπλάσιοι! Τα λιοντάρια του Λόχου Διοικήσεως έπεσαν μέχρι ενός! Ελάχιστοι σώθηκαν κι αυτοί από λάθος καθώς με τις λόγχες στα όπλα επιτέθηκαν εναντίων άλλου κύματος Τούρκων που έπεφτε με μανία στον 4ο Λόχο δίπλα τους! Εμπλέκεται και ο 4ος Λόχος της ΕΛ.ΔΥ.Κ.! Χάος! Η μόνη λέξη που μπορεί να προσεγγίσει την πραγματικότητα! Αστράφτουν οι λόγχες του 4ου! Ιαχές και πολεμικοί παιάνες! Τα άρματα περνάνε και τσαλαπατούν με τις ερπύστριές τους , τους ΄Ελληνες μαχητές! Το Πεζικό που ακολουθεί πέφτει πάω στις Ελληνικές λόγχες! Ακολουθούν φοβερές μάχες σώμα με σώμα! ΄Ενας εναντίων δεκάδων! Αυτές ήταν οι αναλογίες! Νέα επίθεση από την πλευρά της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. στον 2ο Λόχο της ΕΛ.ΔΥ.Κ.! Θερίστηκαν οι Τούρκοι…διστάζουν τα άρματα! Ο 2ος τους κρατάει μακριά! Λόχος Διοικήσεως και 4ος Λόχος κυκλώνονται ολοκληρωτικά! Η μάχη συνεχίζεται με μεγάλη σφοδρότητα! Ο 2ος της ΕΛ.ΔΥ.Κ. κινδυνεύει να περικυκλωθεί κι αυτός, παρά του ότι παραμένει ακλόνητος και θερίζει τους Τούρκους ασταμάτητα! Αρματα εισχώρησαν μεταξύ του 4ου και του 2ου και χτυπούν στις πλάτες τους μαχητές μας. Οι Τούρκοι στην μανία τους χτυπιούνται συνεχώς μεταξύ τους! Η ΝΕΑ ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ Ο Ταγματάρχης Δελλής εκτιμώντας την δεινή κατάσταση και το επερχόμενο ολοκαύτωμα των στρατιωτών του διατάζει, συντεταγμένη απαγκίστρωση και έξοδο από το στρατόπεδο! Στέλνει αγγελιοφόρους στον Λόχο Διοικήσεως, τον 4ο Λόχο και τον 2ο Λόχο. ΄Ολοι πέφτουνε νεκροί μέσα στον χαλασμό της μάχης! Τρέχει μόνος του εντελώς ακάλυπτος! ΄Αοπλος και χωρίς κράνος! Κατάφερε να ελιχθεί ανάμεσα στα άρματα, στα τεθωρακισμένα, στους Τούρκους και να οδηγήσει τα λιοντάρια σε μια νέα έξοδο του Μεσολογγίου! Δύο λιοντάρια του 4ουΛόχου, ο Στέφανος Κουτρούλης και ο Βασίλης Βάσιος, Χαλκιδικιώτες και οι δύο αρνούνται να φύγουν! Ο Στέφανος ήταν ο γίγαντας του 4ουΛόχου! Αρνήθηκε να αποχωριστεί το πολυβόλο του! Οι τελευταίοι σύντροφοί του τον είδαν όρθιο να επιτίθεται εναντίων των Τούρκων και να χάνεται….από τότε αγνοείται η τύχη του. Ο Βασίλης μετά από τιτάνια μάχη και απίστευτες περιπέτειες συνελήφθη αιχμάλωτος…. Μέχρι της 18.00΄οι μάχες μαίνονταν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. από τα απομεινάρια του 4ου και 2ου Λόχου. Ο Ταγματάρχης Δελλής έσωσε όσους μπόρεσε με μια ηρωική έξοδο ανάμεσα στα Τούρκικα άρματα και τις εκατοντάδες Τούρκους στρατιώτες! Η ΕΛ.ΔΥ.Κ. οχυρώθηκε λίγο ποιο πίσω από το στρατόπεδό της. Οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να τους επιτεθούν…΄Ηταν η τελευταία μάχη του πολέμου… Κάποιοι Ελδυκάριοι άκουσαν τελευταία την φωνή του Στέφανου Κουτρούλη να βρίζει και να κραυγάζει προς τους Τούρκους και το πολυβόλο του να κροταλίζει…μετά πλήθος ριπές…μετά σιωπή… Ηταν η τελευταία Ελληνική κραυγή…η τελευταία πολεμική ιαχή από χείλη Ελληνικά που σκέπασε σαν βροντή ολόκληρη την Κύπρο…στην Ελλάδα δεν ακούστηκε ποτέ… Αυτοί ήταν οι ΄Ελληνες κι αυτούς δεν τους νίκησαν ποτέ οι Τούρκοι! Τόση ήταν η μανία των Τούρκων που αποκεφάλισαν σχεδόν όλα τα σκηνώματα των Ελλήνων στρατιωτών μέσα στο μαρτυρικό στρατόπεδο. Τα φωτογράφησε κρυφά ένας δημοσιογράφος του BBC. Ο οποίος ανέφερε στο ρεπορτάζ του. «Τέτοια άνιση μάχη δεν έχει συμβεί στα παγκόσμια χρονικά. Τέσσερις μέρες κράτησε…δεν θα με πιστεύει κανένας»./ Ακόμη και σήμερα η νεοελληνική πραγματικότητα,θέλει “άγνωστους” τους ΄Ηρωες της ΕΛΔΥΚ…

ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η' ΘΑΝΑΤΟΣ
Αυτό βροντοφωνάζουν σε κάθε προσπάθεια επιβολής της κοσμικής εκκλησίας στη πνευματική διαμάχη και διαφωνία.
Προσωπικά δεν είμαι παλαιοημερολογίτης ούτε ξέρω καλά καλά τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ ορθόδοξων παλαιοημερολογιτών και ορθοδόξων.
Όμως αυτός ο πόλεμος που δέχονται αυτοί οι άνθρωποι είναι άνω ποταμών.Αν υπάρχει κάτι μέσα στη καινή διαθήκη στα πατερικά κείμενα και στη φιλοκαλία που να μου θυμίζει τι σημαίνει καλόγερος είναι αυτοί οι άνθρωποι που διώκονται από όλους τους ρασοφόρους που προσπορίζονται ηγουμενικού θώκους και τα τσιράκια τους.
Είναι καμια εκατοστί νοματέοι κατατρεγμένοι στερημένοι τα πάντα φως νερο τηλέφωνο αλληλογραφία χωρίς γιατρό χωρίς βασικά πράγματα επειδή διαφωνούν με τους επικεφαλείς και τους χειρισμούς τους σε πνευματικά θέματα.
Τώρα που τα ξανακοιτάζω με βρίσκουν σύμφωνο.Τι δουλειά έχουν οι ορθόδοξοι με τους καθολικούς τί δουλειά έχουν με τους προτεστάντες πολύ περισσότερο με τους μωαμεθανούς τους εβραίους και τους ινδουιστές.Η λέξη ορθοδοξία σημαίνει ορθή πίστη τι δουλειά έχουμε  με αλλόθρησκους και αιρετικούς αν δεν λυθούν τα θέματα της πίστης.Εθιμοτυπικές επισκέψεις έχουν οι διπλωμάτες και οι πολιτικοί που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και χαμογελάνε ακόμα  και στους θανάσιμους εχθρούς τους μέχρι να τους φάνε το σηκώτι.Τι δουλειά έχουν οι πνευματικοί ηγέτες να άγονται και να φέρονται σαν πολιτικάντηδες της πεντάρας;
Ο λεγόμενος οικουμενικός πατριάρχης υπήρξε αξιωματικός του τουρκικού στρατού και δήλωσε πίστη στο τουρκικό κράτος για να γίνει πατριάρχης αλλιώς πως αφέθηκε να γίνει;
Αυτόν θα βλέπουμε να λέει χριστός ανέστη στο καθολικό πάσχα και θα τον κοιτάμε χωρίς να του λέμε τι λές βρε ανόητε ακόμη κι ένας άχρηστος θα καταλάβαινε πόσο λάθος είναι να συνλειτουργείς με αυτούς που θεωρείς αιρετικούς αφού δείχνεις συναίνεση στο λάθος τους.
Του αρέσει του πολιτικάντη να τα έχει καλά με όλους όχι όμως και με κείνους που θέλει να του υποτάσσονται.Αυτά τα γεροντάκια με τα άσπρα γένια είναι μαραμένα από τον ασκητικό και μαρτυρικό βίο που τους επιφύλαξε ο πολιτικάντης και οι συν αυτώ.Εδώ παίζονται πολύ σημαντικά πράγματα αυτοί οι αγωνιστές δεν θα είχαν τη δύναμη να φυλάνε θερμοπύλες από τέτοιους διώκτες.Οι ορθόδοξοι είναι πάντα διωκόμενοι και ποτέ οι διώκτες.
Δεν το είχα συνειδητοποιήσει πόσο κουράγιο θέλει να πάει κανείς ενάντια σε όλα τα ανθρώπινα μέσα δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο κουράγιο μπορεί να δώσει η πίστη, ούτε και πόση θρασύτητα δίνει η έλλειψη αγάπης πίστης και συνείδησης.Το συνειδητοποίησα όταν  ο ρασσοφόρος ηγούμενος εγκάθετος του πολιτικάντη πήρε βαριοπούλα να σπάσει τη πόρτα και από πίσω ήταν ΄καλόγεροι και του φώναζαν χτυπάς τη πόρτα για να μπείς αλλά τη πόρτα τη στηρίζουμε με το κεφάλι μας και με τα χέρια μας και μαζί με αυτή χτυπάς και εμάς κι αν θέλεις να μπείς ευλογημένος να είσαι.
Ποιός είναι εδώ ο χριστιανός, ποιός ο ηγούμενος και ποιός ο ορθόδοξος;
Ο Χριστός έλεγε το δέντρο από τους καρπούς το αναγνωρίζεις.Ο καθένας τους έδειξε τους καρπούς του.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΟΙ ΦΥΛΑΝΕ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ,
ΑΣ ΕΧΟΥΝ ΟΤΙ ΑΠΟΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΘΕΛΟΥΝ.
 Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΗ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ.

Οι υπόλοιποι πολέμιοι τους θέλουν πόλεμο και άγριο, με πνεύμα με γνώση  με αγάπη, έχουν περιπέσει σε πάρα πολλά θανάσιμα αμαρτήματα, σαν άνθρωποι, σαν χριστιανοί, σαν καλόγεροι και πολύ περισσότερο σαν ηγούμενοι και πατριάρχες.
Δείτε το βιντεο για να μην ξεχνιώμαστε!

ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, ΤΡΟΦΙΜΑ, ΡΟΥΧΑ, ΦΑΡΜΑΚΑ, ΕΡΓΑΛΕΙΑ, ΣΠΟΡΟΥΣ,ΥΛΙΚΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ,
ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΣΤΕΡΗΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΚΑΙ ΚΕΙΝΟΙ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ
 ΕΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙ ΓΙΑΤΡΟΣ.
ΣΕ ΠΟΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΣΕ ΠΟΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ ΧΑΜΠΑΡΙ;
ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ Ο ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ  ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Στην Πάφο γεννήθηκε, στις 4 Μαϊου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!



Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.



Τα' μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.



Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.



Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια.



Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!



Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».



Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!



«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»



Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.



Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε: «Δεν μπορείς να τρέξεις.».



- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;



- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.



Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».



Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.



Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.



«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»



Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.



Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.



Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».



Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».



Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».



«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»



Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».



Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.



Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.



Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!



Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.



Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.



Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.



Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).



Με διαμάντι!



Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!



Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.



Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του. Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι.



Κι ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται κάτι τρομερά δύσκολο.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΜΑΚΡΑΝ

Η σβελτάδα, η αποφασιστικότητα, η ευστοχία, το ξάφνιασμα, η αποτελεσματικότητα σε ένα ιστορικό παράδειγμα ΜΙΑ ΟΜΗΡΙΚΗ ΜΑΧΗ.

2012 ΤΟΥΡΚΙΑ: "ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΥΘΙΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ Α/ΓΕΕΘΑ"!

Ένα τιμητικό για τον πρώην Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγό Δημήτρη Γράψα τηλεγράφημα των ΗΠΑ που αποκαλύπτει το Wikileaks φέρει τον πρώην ανώτατο Έλληνα αξιωματικό να απειλεί με βύθιση το νορβηγικό ερευνητικό σκάφος Malene Ostervold και το τουρκικό συνοδό του πλοίο όταν στις 13 Νοεμβρίου 2008 έκανε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα δυτικά της Κύπρου. Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το defencenet.gr ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, λίγους μήνες αργότερα το καλοκαίρι του 2009 είχε προβεί σε πλήρη πολεμική προετοιμασία στο Αιγαίο, θεωρώντας ότι η Τουρκία, ετοιμαζόταν για "θερμό" επεισόδιο. Ένα επεισόδιο που παραλίγο να γίνει...όταν κάποιοι από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας διέρρευσαν την αποστολή ειδικών δυνάμεων σε βραχονησίδες του Αιγαίου και τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο έσπευσε να κινηματογραφήσει την αλλαγή φρουράς σε μικρό νησί ανατολικά της Ρόδου για να "τεκμηριώσει" την αποστολή ελληνικού Στρατού σε νησιά του Αιγαίου κατά παράβαση των συνθηκών. Στο τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα αναφέρεται ότι στις 13 Νοεμβρίου του 2008 όταν το νορβηγικό Malene Ostervold πραγματοποιούσε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα για λογαριασμό της Τουρκίας, συνοδεία μάλιστα και τουρκικής φρεγάτας. Η Ελλάδα αντέδρασε με διαβήματα και αφού έγινε προειδοποίηση ότι τα σκάφη βρίσκονταν σε ελληνικά ύδατα, απέπλευσαν και τα δύο για τα τουρκικά νερά. Λίγες ημέρες μετά τις προκλήσεις υπήρξε συνάντηση του τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών Χαϊντάρ Μπερκ με τον αμερικανό επιτετραμένο στην Άγκυρα Ντάγκλας Σίλιμαν. Στη συνάντηση σύμφωνα με το Wikileaks o τούρκος υφυπουργός “κατήγγειλε” ότι το ελληνικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού που έσπευσε στην περιοχή πλησίασε στα 50 μέτρα το νορβηγικό ερευνητικό και απείλησε να το βυθίσει. Πρόσθεσε δε ότι το ελληνικό σκαφος “παρενοχλούσε” το νορβηγικό ως τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας. 


πηγή: Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ Κ.ΗΛΙΑΚΗ

Το νέο σχέδιο “Βαριοπούλα” πίσω από την κατάρριψη του Κ. Ηλιάκη τ ο 2006

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ


ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΑΥΤΟΘΕΜΑ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ; ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ; ΕΙΔΑΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ; ΒΑΥΚΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΑΧΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΆΛΛΑ.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΤΑΙ ΠΑΣΑΔΕΣ ΟΣΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΕΣ ΠΟΔΙΤΣΕΣ ΚΙ ΑΝ ΛΟΥΦΑΞΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΗ.


Το νέο σχέδιο “Βαριοπούλα” πίσω από την κατάρριψη του Κ. Ηλιάκη το 2006
H έμμεση κατάρριψη του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη από το Τούρκο χειριστή Ιμπραήμ Χάλι στο γνωστό [;] περιστατικό της 26ης Μαΐου 2006, ήταν μέρος του σχεδίου "Βαριοπούλα"; Αυτό ισχυρίζονται Τούρκοι εισαγγελείς που ερευνούν την συγκεκριμένη συνωμοσία σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Τurkiye.

Βέβαια η "Βαριοπούλα" επρόκειτο να εκτελεστεί τον Μάρτιο του 2003, αλλά οι Τούρκοι εισαγγελείς (της ομάδας Ερντογάν) που προσπαθούν να "τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί" τους στρατηγούς από την εποχή του Εβρέν μέχρι τον Μπουγιούκανιτ που ήταν Α/ΓΕΕΘΑ το 2006 και τον τελευαταίο τον Ιλκέρ Μπασμπού, λένε ότι έχουν βρει στοιχεία για "αναθεωρημένη Βαριοπούλα".

Ως γνωστό ο νούμερο δύο του ζεύγους των ελληνικών μαχητικών που είχαν απογειωθεί για να αναχαιτίσουν τα τουρκικά αεροσκάφη την 26η Μαΐου 2006 βρισκόταν πίσω από το αεροσκάφος του Ηλιάκη και έγινε μάρτυρας του μοιραίου χτυπήματος του ελληνικού μαχητικού από το τουρκικό με την πτέρυγα του τελευταίου.

Μετά την κατάρριψη του Ηλιάκη από το Τούρκο πιλότο, ο δεύτερος Έλληνας πιλότος είχε ετοιμαστεί για να καταρρίψει τα υπόλοιπα τουρκικά μαχητικά του σχηματισμού κάτι που τελικά δεν έγινε μετά από εντολή.Σωστή εντολή, στρατηγική εντολή, πατριωτική εντολή, εντολή που δεν περίμεναν οι Τούρκοι φονιάδες και τους χάλασε τα σχέδια
 Όπως φαίνεται η εντολή εκείνη  αποσόβησε μία κλιμάκωση της έντασης δεδομένου ότι οι Τούρκοι είχαν ξεκινήσει την προετοιμασία αποστολής περισσότερων μαχητικών στην περιοχή, κάτι νπου συνέβη αμέσως μετά βάσει σχεδιού δράσης που στηρίζονταν στα αντίποινα που δεν ήρθαν.

Βλέποντας ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Π.Χηνοφώτης τις οθόνες των ραντάρ να "κοκκινίζουν" έσπευσε να προλάβει τα χειρότερα: Σε επικοινωνία που είχε με την τουρκική στρατιωτική ηγεσία και πιο συγκεκριμένα τον Γ.Μπουγιούκανιτ, του είπε ευθέως ότι "Για κάθε τουρκικό μαχητικό που θα σήκωνε η Τουρκία η ΠΑ θα σήκωνε δύο και ότι οποιαδήποτε κίνηση αν έκανε η τουρκική πλευρά η Ελλάδα θα απαντούσε άμεσα με ανάλογα μέτρα εις διπλούν"!

Προειδοποίηση που αποκλιμάκωσε άμεσα την κατάσταση αφού δεν υπήρχε πια το στοιχείο του αιφνιδιασμού και η λογική της ανταπάντησης.
Επιπλέον υπήρξε και επέμβαση από πλευράς ΗΠΑ.

 Σύμφωνα με την εφημερίδα το σχέδιο "Βαριοπούλα" περιελάμβανε την πρόκληση κρίσης μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας, με την κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους από ένα ελληνικό στο Αιγαίο. Ακολούθως θα αυξανόταν η ελληνοτουρκική ένταση στη Θράκη, θα ξεσπούσαν βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία και θα γινόταν τουρκική εισβολή στον βόρειο Έβρο. Υπενθυμίζεται ότι παράλληλα με την εισβολή στον Έβρο οι Τούρκοι Επιτελείς σχεδίαζαν την εφαρμογή του σχεδίου «Suga», το οποίο προέβλεπε τουρκική απόβαση στις Οινούσσες, τους Φούρνους και τη Λέρο.

Όπως ανέφερε το σχέδιο «Σκοπός ήταν η πραγματοποίηση εκτεταμένης επιχείρησης με στόχο τη Λέρο, με τη συμμετοχή ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων. Έτσι, θα διασφαλιζόταν η αντίδραση της Ελλάδας και το ξέσπασμα της κρίσης”.

πηγή. defencenet.gr

TIMH KAI MNHMH ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ

Ξεφυλίζοντας την ιστοσελίδα astinomia.gr είδα κάτι που μου θύμισε το πόσο επικίνδυνο είναι το επάγγελμα του αστυνομικού και πόσο αδικημένοι όλοι οι αστυνομικοί που τσουβαλιάζονται μαζί με τους καταχραστές εξουσίας. Μου έκανε εντύπωση πόσοι αστυνομικοί έχουν πέσει στο καθήκον τους, αλλά αυτό που με ανάγκασε να κάνω αυτό το αφιέρωμα σαν ένα ελάχιστο φόρο τιμής είναι ότι αυτοί οι παραγνωρισμένοι άνθρωποι είναι ήρωες που θυσίασαν τη ζωή τους για μας σε καιρό ειρήνης για όλους τους υπόλοιπους. Είναι βεβαίως και σε άλλους χώρους πάρα πολλοί που θυσιάστηκαν και θυσιάζονται, ενώ κάθε μέρα θέττουν σε κίνδυνο τη ζωή τους [όπως οι πυροσβέστες, οι λιμενικοί, οι στρατιωτικοί κάθε σώματος, νοσηλευτικό προσωπικό... και τελειωμό δεν έχει].

 ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΕΟΣ.

 Είναι άδικο εμείς να μήν έχουμε πεί ούτε καν ένα: ''ο θεός να συγχωρέσει τη ψυχούλα τους'' επειδή ίσως να μην τους ξέρουμε,μάλλον γιατί δεν ασχολούμαστε με τους ήρωες μας αλλά με τους άλλους τους... αχαρακτήριστους. Ηρθε η ώρα λοιπόν να ασχοληθούμε με την ουσία των πραγμάτων!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ

 Δείτε κύριοι ποιοι είναι οι καθημερινοί ήρωες της πατρίδας μας : Πεσόντες στο καθήκον

 Από την ενοποίηση του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας το έτος 1984 έως σήμερα έχουν τραυματισθεί θανάσιμα ενενήντα επτά (97) αστυνομικοί συνεπεία τρομοκρατικών ενεργειών, ένοπλων συμπλοκών και ατυχημάτων εν ώρα Υπηρεσίας.
 Υπαρχιφύλακας Τριανταφύλλου Νικόλαος Αρχιφύλακας Σάββας Αντώνιος Υπαρχιφύλακας Θεοδώρου Σπυρίδων Αρχιφύλακας Σπανουδάκης Μιχαήλ Αρχιφύλακας Κώτσης Δημήτριος Αρχιφύλακας Βλαχοπάνος Κωνσταντίνος Συνοριακός Φύλακας Σομπόνης Κωνσταντίνος Ειδικός Φρουρός Αμανατίδης Χαράλαμπος Αστυφύλακας Κεφαλάς Γεώργιος Αστυφύλακας Κουρσάρης Σπυρίδων Ειδικός Φρουρός Πατούλας Βασίλειος Αρχιφύλακας Λιόνα Μαρία Αστυφύλακας Δήμος Παναγιώτης Δοκ. Αστυφύλακας Βανάκας Αλέξανδρος Αστυφύλακας Κοντογιάννης Φίλιππος Αστυφύλακας Παναγουλόπουλος Γεώργιος Αστυφύλακας Γεωργόπουλος Παναγιώτης Αστυφύλακας Ηλιόπουλος Νικόλαος Αστυφύλακας Κότσιας Δημήτριος Ανθυπαστυνόμος Μανώλης Ευάγγελος Αστυφύλακας Παπασταθόπουλος Διονύσιος Αρχιφύλακας Γαλανός Σταμάτιος Αρχιφύλακας Κοντός Δημήτριος Αρχιφύλακας Σπηλιώπουλος Ιωάννης Αρχιφύλακας Τσενεκίδης Λάζαρος Αρχιφύλακας Αλεβιζόπουλος Διονύσιος Αρχιφύλακας Βγενόπουλος Θεόδωρος Αστυφύλακας Καλαντζής Ευάγγελος Αστυφύλακας Καλλονάς Κωνσταντίνος Αρχιφύλακας Δρακόπουλος Αθανάσιος Αστυφύλακας Ραγιάς Γεώργιος Συνοριακός Φύλακας Παμπουκίδης Ιωάννης Αστυφύλακας Μενιουδάκης Ιωσήφ Αστυφύλακας Κοτούλας Θεοχάρης Αστυφύλακας Μήτρουλας Λεωνίδας Αστυφύλακας Μπάλντης Ιωάννης Αστυφύλακας Χαϊντεράκης Ματθαίος Υπαστυνόμος Α΄ Ασημακόπουλος Νικόλαος Ανθυπαστυνόμος Μηζύθρας Αναστάσιος Αρχιφύλακας Καμπούρογλου Γεώργιος Αστυφύλακας Ευαγγελόπουλος Φώτιος Αρχιφύλακας Τσιτσικλής Αλέξανδρος Αστυφύλακας Ζαρομυτίδης Δημήτριος Αστυφύλακας Μπίκης Ευάγγελος Αστυφύλακας Πέτσης Ευάγγελος Αρχιφύλακας Κουτσοδήμος Θεόδωρος Αρχιφύλακας Αθανασόπουλος Γεώργιος Αστυφύλακας Σαχάς Μιχαήλ Υπαστυνόμος Α΄ Μαρκάκης Νικόλαος Αστυφύλακας Τσακλίδης Γεώργιος Ανθυπαστυνόμος Μπαλής Απόστολος Αρχιφύλακας Λάππας Βασίλειος Αστυφύλακας Σαρολίδης Αθανάσιος Ανθυπαστυνόμος Μεσκίδης Γεώργιος Αστυφύλακας Λαούρδας Ανδρέας Αστυφύλακας Φτυλάκης Κωνσταντίνος Αρχιφύλακας Ανυφαντάκης Νικόλαος Αστυνόμος Α΄ Αποστολούδας Χρήστος Αστυφύλακας Ζαμπάλας Κωνσταντίνος Αστυν. Υποδ/ντής Βέλλιος Απόστολος Αρχιφύλακας Τσαμπάς Αναστάσιος Αρχιφύλακας Κριαρής Σπύρος Αστυφύλακας Γόνης Παναγιώτης Ανθυπαστυνόμος Γρίβας Μάρκος Αρχιφύλακας Μπουτζαρέλης Δημήτριος Αρχιφύλακας Νερσεσιάν Αντώνιος Αστυφύλακας Γόντικας Ευάγγελος Αστυφύλακας Βάρης Ιωάννης Αρχιφύλακας Κώστας Δημήτριος Αστυφύλακας Γκέργης Νικόλαος Υπαστυνόμος Β΄ Τσίμπουρας Νικόλαος Αστυφύλακας Χρήστου Μιχάλης Αρχιφύλακας Βούλγαρης Δημήτριος Αρχιφύλακας Παπαλουκάς Λουκάς Αρχιφύλακας Σακκάς Σαράντος Αρχιφύλακας Κοκολάκης Νικόλαος Αρχιφύλακας Ιωαννίδης Κωνσταντίνος Αστυφύλακας Κότσης Χαράλαμπος Ειδικός Φρουρός Μιχαλακόπουλος Αλέξανδρος Ανθυπαστυνόμος Γιαννακούλας Ιωάννης Αρχιφύλακας Φουντουλάκης Ευστράτιος Αστυφύλακας Θανάσης Γεώργιος Αστυφύλακας Κιτσάκης Κωνσταντίνος Αστυφύλακας Νάτσιος Χρήστος Αστυφύλακας Στερκούδης Χρήστος Αρχιφύλακας Λουπασάκης Αντώνιος Αρχιφύλακας Μπερτσουλάκης Στυλιανός Αρχιφύλακας Τσαράβας Κωνσταντίνος Αρχιφύλακας Αθανασίου Χρήστος Αστυφύλακας Λελετζής Βασίλειος Αστυφύλακας Καλογεράς Αριστοτέλης Αρχιφύλακας Στασινός Γεώργιος Αρχιφύλακας Γεωργακόπουλος Νικόλαος Ανθυπαστυνόμος Δουγένης Γεώργιος Αρχιφύλακας Γεωργίου Γεώργιος Αρχιφύλακας Μπούρας Βασίλειος Αστυφύλακας Μάτης Χρήστος Αστυφύλακας Σακοράφας Απόστολος Πεσόντες στο Καθήκον Στο Βωμό του Καθήκοντος Εποχικός Πυροσβέστης Τσώκος Ιωάννης. Γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1984 και ήταν άγαμος. Υπηρετούσε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Χαλκίδας , ενώ ήταν και μέλος της εθελοντικής ομάδας για την πρόληψη και καταστολή πυρκαγιών στο Δ.Δ. Μίστρου του Δήμου Διρφύων Νομού Ευβοίας όπου διέμενε. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή του Μίστρου της Εύβοιας, στις 26 Αυγούστου 2007, μαζί με το συνάδελφό του εποχικό πυρ/στη Γιαπλέ Δημήτριο. Εποχικός Πυροσβέστης Γιαπλές Δημήτριος Γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1982 και ήταν άγαμος. Υπηρετούσε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Χαλκίδας , ενώ ήταν και μέλος της εθελοντικής ομάδας για την πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών στο Δ.Δ. Θεολόγου του Δήμου Διρφύων Νομού Ευβοίας όπου διέμενε. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή του Μίστρου της Εύβοιας, στις 26 Αυγούστου 2007, μαζί με το συνάδελφό του εποχικό πυρ/στη Τσώκο Ιωάννη. Εποχικός Πυροσβέστης Τζούμας Ανδρέας Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου1964, ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Υπηρετούσε στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Κρεστένων. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή της Ζαχάρως Ηλείας, στις 24 Αυγούστου 2007, μαζί με τους συναδέλφους του εποχικούς πυρ/στες Δρακόπουλο Ιωάννη και Νιάρχο Αθανάσιο. Εποχικός Πυροσβέστης Δρακόπουλος Ιωάννης Γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1978 και ήταν άγαμος. Υπηρετούσε στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Κρεστένων. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή της Ζαχάρως Ηλείας, στις 24 Αυγούστου 2007, μαζί με τους συναδέλφους του εποχικούς πυρ/στες, Νιάρχο Αθανάσιο και Τζούμα Ανδρέα. Εποχικός Πυροσβέστης Νιάρχος Αθανάσιος Γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου1963 και ήταν έγγαμος. Υπηρετούσε στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Κρεστένων. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή της Ζαχάρως Ηλείας, στις 24 Αυγούστου 2007, μαζί με τους συναδέλφους του εποχικούς πυρ/στες Δρακόπουλο Ιωάννη και Τζούμα Ανδρέα Εποχικός Πυροσβέστης Δούνιας Κωνσταντίνος Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1964, ήταν έγγαμος και πατέρας ενός παιδιού. Υπηρετούσε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Γυθείου. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή της Αρεόπολης Λακωνίας, στις 24 Αυγούστου 2007. Εποχικός Πυροσβέστης Μαρκάκης Στυλιανός Γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1970 και ήταν άγαμος. Υπηρετούσε στο πεζοπόρο της Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Κρήτης. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή Δοξαρό του Δήμου Κουκουλώνα, του Νομού Ρεθύμνης, στις 11 Ιουλίου 2007, μαζί με τους συναδέλφους του εποχικούς πυρ/στες, Κορομηλά Νικήτα και Τζανάκη Ηρακλή. Εποχικός ΠυροσβέστηςΤζανάκης Ηρακλής Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1967 και ήταν άγαμος. Υπηρετούσε στο πεζοπόρο της Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Κρήτης. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή Δοξαρό του Δήμου Κουκουλώνα, του Νομού Ρεθύμνης, στις 11 Ιουλίου 2007, μαζί με τους συναδέλφους του εποχικούς πυρ/στες, Κορομηλά Νικήτα και Μαρκάκη Στυλιανό. Εποχικός Πυροσβέστης Κορομηλάς Νικήτας Γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1973, ήταν έγγαμος και πατέρας ενός παιδιού. Υπηρετούσε στο πεζοπόρο της Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Κρήτης. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς, στην περιοχή Δοξαρό του Δήμου Κουκουλώνα, του Νομού Ρεθύμνης, στις 11 Ιουλίου 2007, μαζί με τους συναδέλφους του εποχικούς πυρ/στες,Μαρκάκη Στυλιανό και Τζανάκη Ηρακλή. Επιπυραγός Φώτης Αναγνώπουλος Επιπυραγός Φώτης Αναγνώπουλος Γεννήθηκε το 1958, κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1982, ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών, της Ειρήνης 13 ετών και του Γιάννη 6 ετών. Ο άτυχος Αξιωματικός τραματίστηκε θανάσιμα, στις 9 Αυγούστου 2005, κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε ακατοίκητο κτίριο, όταν αποκολλήθηκε ένα μεγάλο κομμάτι από την προεξοχή της στέγης. Τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε στην Π.Υ. Πύργου. Πυρονόμος Κωστάκης Ιωάννης Πυρονόμος Κωστάκης Ιωάννης Γεννήθηκε το 1963. Κατατάχθηκε στο Πυρ/κό Σώμα το 1987 και ήταν έγγαμος. Τραυματίστηκε θανάσιμα ενώ μετέβαινε σε συμβάν παροχής βοηθείας στις 28 Ιουνίου 2003. Τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε Π.Υ Αγρινίου. Εποχικός Πυρ/στης Δημόπουλος Σπύρος Εποχικός Πυροσβέστης Δημόπουλος Σπύρος, 45 ετών Υπηρετούσε στην Π.Υ. Μακρακώμης, ήταν έγγαμος και πατέρας πέντε παιδιών. Στις 28 Ιουνίου 2001, έχασε τη ζωή του, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, κατά τη διάρκεια πλήρωσης της δεξαμενής καυσίμων πυροσβεστικού οχήματος μέσα στην Π.Υ. Μακρακώμης. Πυρ/στης (11725) Ιωάννης Κράγιας Πυροσβέστης (11725) Ιωάννης Κράγιας Γεννήθηκε στη Λάρισα, το 1977. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το Νοέμβριο του 1998, ήταν άγαμος και υπηρετούσε στο 2ο Π.Σ. Θεσσαλονίκης. Στις 12 Μαΐου 2001, έχασε τη ζωή του, κατά την κατάσβεση πυρκαγιάς σε αποθήκη υφασμάτων, στην περιοχή των Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. Αντ/ρχος (5494) Γκάτσος Ηλίας Αντιπύραρχος (5494) Γκάτσος Ηλίας Γεννήθηκε το 1952, στην Ασσέα Αρκαδίας. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 15-7-1977. Υπηρέτησε στον Πειραιά, τους Γαργαλιάνους, την Τρίπολη και τελευταία στην Π.Υ. Σπάρτης, ως Διοικητής αυτής. Ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Ο τραυματισμός που υπέστη κατά την κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς στον Ταΰγετο, στις 14 Ιουνίου 2000, αποδείχθηκε μοιραίος. Στις 23 Ιουλίου, ύστερα από δοκιμασία 37 ημερών στη μονάδα εντατικής θεραπείας του 401 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών, έχασε τελικά τη μάχη με το θάνατο. Καρβουνιάρης Σταύρος - Τασοπούλου Ιωάννα Εποχικός Πυροσβέστης Καρβουνιάρης Σταύρος Γεννήθηκε το 1968 στην Αγιά Λάρισας και ήταν άγαμος. Υπηρετούσε στην Π.Υ. Χίου. Έχασε τη ζωή του μαζί με την Εποχική Πυρ/στρια Ι. Τασοπούλου, στις 28 -7-1999, κατά την κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς στη Χίο. Σημειωτέον ότι στην ίδια πυρκαγιά, υπέστη σοβαρά εγκαύματα ο Ανθ/γός Άγγελος Μπαρμπαγιάννης. Εποχική Πυροσβέστρια Τασοπούλου Ιωάννα Γεννήθηκε το 1972 στη Ζαχάρω Ηλείας και ήταν άγαμη. Υπηρετούσε στην Π.Υ. Χίου. Έχασε τη ζωή της στις 28 -7-1999, μαζί με τον Εποχικό Πυρ/στη Σ. Καρβουνιάρη, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς στη βορειοδυτική Χίο. Πυρ/στης (10173) Σκούρτης Παύλος Πυροσβέστης (10173) Σκούρτης Παύλος Γεννήθηκε το 1972 στην Πάτρα. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 29-12-1996, ήταν άγαμος και υπηρετούσε στον 8ο Π.Σ. Αθηνών. Ο θάνατός του σημειώθηκε στις 15 Ιουλίου 1999, στη θέση Κρεμαστός Λαγός στη Βάρη, όταν το πυροσβεστικό όχημα, στο οποίο επέβαινε μαζί με το συνάδελφό του Πυρ/στη Α. Μπόσινα, εξετράπη της πορείας του, την ώρα που μετέβαιναν σε συμβάν. Πυρ/στης (11428) Μπόσινας Ανδρέας Πυροσβέστης (11428) Μπόσινας Ανδρέας Γεννήθηκε το 1972. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 9-11-1998, ήταν άγαμος και υπηρετούσε στον 8ο Π.Σ. Αθηνών. Έχασε τη ζωή του στις 15 Ιουλίου 1999, στη θέση Κρεμαστός Λαγός στη Βάρη, όταν το πυροσβεστικό όχημα, στο οποίο επέβαινε μαζί με το συνάδελφό του Πυρ/στη Π. Σκούρτη, εξετράπη της πορείας του, την ώρα που μετέβαιναν σε συμβάν. Πυρ/μος (5225) Σταμέλος Σωτήριος Πυρονόμος (5225) Σταμέλος Σωτήριος Γεννήθηκε το 1953 στα Πετράλωνα Ευρυτανίας. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 5-12-1976, ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Υπηρέτησε στις Υπηρεσίες Ηρακλείου, Καρπενησίου και Λαμίας. Έχασε τη ζωή του μαζί με τους συναδέλφους του Αρχ/στες Ε. Ριζόπουλο και Ν. Νικολάου, στις 30 Απριλίου 1999, στα Καμένα Βούρλα, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε βυτιοφόρο που μετέφερε προπάνιο. Ο θάνατός τους οφειλόταν στην εκδήλωση του φαινομένου BLEVE. Αρχ/στης (6724) Ριζόπουλος Ευστάθιος Αρχιπυροσβέστης (6724) Ριζόπουλος Ευστάθιος Γεννήθηκε το 1958 στο Μοσχοχώρι Φθιώτιδας. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 14-10-1981, ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Υπηρέτησε στις Π.Υ. Χαλκίδας και Λαμίας. Έχασε τη ζωή του μαζί με τους συναδέλφους του Πυρ/μο Σ. Σταμέλο και Αρχ/στη Ν. Νικολάου, στις 30 Απριλίου 1999, στα Καμένα Βούρλα, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε βυτιοφόρο που μετέφερε προπάνιο. Ο θάνατός τους οφειλόταν στην εκδήλωση του φαινομένου BLEVE. Αρχ/στης (7171) Νικολάου Νικόλαος Αρχιπυροσβέστης (7171) Νικολάου Νικόλαος Γεννήθηκε το 1960 στις Κομποτάδες Φθιώτιδας. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 18-8-1982, ήταν έγγαμος και πατέρας ενός παιδιού. Υπηρέτησε στις Π.Υ. Λιβαδειάς και Λαμίας. Έχασε τη ζωή του μαζί με τους συναδέλφους του Πυρ/μο Σ. Σταμέλο και Αρχ/στη Ε. Ριζόπουλο, στις 30 Απριλίου 1999, στα Καμένα Βούρλα, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε βυτιοφόρο που μετέφερε προπάνιο. Ο θάνατός τους οφειλόταν στην εκδήλωση του φαινομένου BLEVE. Αρχ/στης (4713) Μαλούκος Δημήτριος Αρχιπυροσβέστης (4713) Μαλούκος Δημήτριος Γεννήθηκε το 1951 στο Γαρδίκι Φθιώτιδος. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το Νοέμβριο του 1975, ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Υπηρέτησε στις Υπηρεσίες Λαυρίου, Θηβών και Αθηνών. Έχασε τη ζωή του μαζί με τους συναδέλφους του Αρχ/στη Θ. Μαυραειδή, Πυρ/στη Α. Διαβολή και τον Εθελοντή Πυρ/στη Δ. Καραμολέγκο, στις 22 Ιουλίου 1998, κατά την κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς στην περιοχή του Καρέα. Αρχ/στης (6861) Μαυραειδής Θεμιστοκλής Αρχιπυροσβέστης (6861) Μαυραειδής Θεμιστοκλής Γεννήθηκε το 1957 στην Άμφισσα. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα τον Οκτώβριο του 1981, ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Υπηρέτησε στις Υπηρεσίες Άμφισσας, Οινοφύτων και Αθηνών. Έχασε τη ζωή του, μαζί με τους συναδέλφους του Αρχ/στη Δ. Μαλούκο, Πυρ/στη Α. Διαβολή και τον Εθελοντή Πυρ/στη Δ. Καραμολέγκο, στις 22 Ιουλίου 1998, κατά την κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς στην περιοχή του Καρέα. Πυρ/στης (10032) Διαβολής Αλέξανδρος Πυροσβέστης (10032) Διαβολής Αλέξανδρος Γεννήθηκε το 1972 στο Αιγάλεω Αττικής. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το Δεκέμβριο του 1996, ήταν άγαμος και υπηρετούσε στην Δ.Π.Υ. Αθηνών. Έχασε τη ζωή του, μαζί με τους συναδέλφους του Αρχ/στες Δ. Μαλούκο και Θ. Μαυραειδή και τον Εθελοντή Πυρ/στη Δ. Καραμολέγκο, στις 22 Ιουλίου 1998, κατά την κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς στην περιοχή του Καρέα. Εθελοντής Πυρ/στης Καραμολέγκος Δημήτριος Εθελοντής Πυροσβέστης Καραμολέγκος Δημήτριος, 20 ετών Ανήκε στην Εθελοντική Δασοπροστασία του Δήμου Καισαριανής από το 1995. Έχασε τη ζωή του στις 22 Ιουλίου 1998, μαζί με τους Αρχ/στες Δ. Μαλούκο και Θ. Μαυραειδή και τον Πυρ/στη Α. Διαβολή, κατά την κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς στην περιοχή του Καρέα. Πυρ/στης Πέτρος Σπυρόπουλος Πυροσβέστης Πέτρος Σπυρόπουλος Γεννήθηκε το 1971 στα Τρίκαλα. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 29-12-1996, υπηρετούσε στον 1ο Π.Σ. Πειραιά και ήταν άγαμος. Έχασε τη ζωή του στις 24 Απριλίου 1998, στην πυρκαγιά της βιομηχανίας επίπλων SATO, στο Μοσχάτο, όταν τμήμα της καιόμενης οροφής κατέρρευσε και τον καταπλάκωσε. Αρχ/χος Τζιβάρας Γεώργιος Αρχιπύραρχος Τζιβάρας Γεώργιος Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1979 ως Υγειονομικός, με το βαθμό του Πυραγού. Ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Υπηρέτησε στις Π.Υ. Ρόδου, Αθηνών και Πειραιά. Έχασε τη ζωή του στις 24 Ιουνίου 1997, σε τροχαίο δυστύχημα, την ώρα που μετέβαινε μαζί με τον Πυρονόμο Ι. Χειλαδάκη, με υπηρεσιακό όχημα, για υγειονομική επιθεώρηση στις Πυροσβεστικές Υπηρεσίες της Βόρειας Ελλάδας. Πυρονόμος Χειλαδάκης Ιωάννης Πυρονόμος Χειλαδάκης Ιωάννης Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959 και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1981. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια σε μάχιμες Υπηρεσίες του Σώματος στην Αθήνα και τον Πειραιά. Τα τελευταία χρόνια ήταν στενός συνεργάτης του Αρχίατρου Γ. Τζιβάρα. Έχασε τη ζωή του στις 24 Ιουνίου 1997, σε τροχαίο δυστύχημα, την ώρα που μετέβαινε μαζί με τον Αρχ/χο Γ. Τζιβάρα, για υγειονομική επιθεώρηση στις Πυροσβεστικές Υπηρεσίες της Βόρειας Ελλάδας. Υποπ/γός Λεμονίδης Ιωάννης Υποπυραγός Λεμονίδης Ιωάννης Γεννήθηκε την 1-5-1955 στη Θεσσαλονίκη. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 14-8-1979. Υπηρέτησε σε όλους τους Πυροσβεστικούς Σταθμούς της συμπρωτεύουσας και τέλος στη 2η ΕΜΑΚ. Ήταν έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών. Στις 20 Μαΐου 1996, σκοτώθηκε σε επιχείρηση διάσωσης αγνοούμενου ατόμου που είχε παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά του ποταμού Στρυμόνα, στη θέση Στρυμονικό του Νομού Σερρών. Πυρ/στης (6547) Γκαντίνας Γεώργιος Πυροσβέστης (6547) Γκαντίνας Γεώργιος Γεννήθηκε το 1956 στα Τρίκαλα και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 13-10-1981. Υπηρέτησε στις Π.Υ. Ρόδου, Πειραιώς και Τρικάλων. Τραυματίστηκε θανάσιμα κατά την πρόσκρουση λεωφορείου σε πυροσβεστικό όχημα την ώρα που επιχειρούσε κατάσβεση πυρκαγιάς. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 27 Οκτωβρίου 1991, στο Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων, όπου είχε μεταφερθεί βαριά τραυματισμένος. Πυρ/στης (6531) Καραβασίλης Σάββας Πυροσβέστης (6531) Καραβασίλης Σάββας Γεννήθηκε στην Απηδεώνα Αχαΐας, το 1956. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 13-10-1981 και από 20-2-1982 υπηρετούσε στην Π.Υ. Πατρών. Στις 20 Ιουλίου 1982, κατά την κατάσβεση πυρκαγιάς στην περιοχή της Ανθούπολης, στην Πάτρα, υπέστη εγκαύματα β΄ και γ΄ βαθμού. Απεβίωσε τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 24 Ιουλίου 1982, στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν. Αρχ/στης Κούρκουλος Σπυρίδων Αρχιπυροσβέστης Κούρκουλος Σπυρίδων Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1970. Υπηρέτησε στις Δ.Π.Υ. Αθηνών, Ηγουμενίτσας και Κέρκυρας. Έχασε τη ζωή του στις 5 Σεπτεμβρίου 1977, κατά τη διενέργεια διάσωσης εγκλωβισμένου σε φρεάτιο, στο χωριό Καστελλάνοι Φύρου Κέρκυρας. Πυροσβέστης Αστέριος Χαλκιάς Πυροσβέστης Αστέριος Χαλκιάς Γεννήθηκε το χωριό Δελέριο Τυρνάβου, Λαρίσης και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1972. Ο θάνατός του, στις 2 Ιουνίου 1977, οφειλόταν στην ανατροπή του πυροσβεστικού οχήματος που οδηγούσε, επιστρέφοντας από υπηρεσία στο σταθμό που υπηρετούσε, στο αεροδρόμιο Λαρίσης. Ανθ/γός (3089) Μαρκόπουλος Χρήστος Ανθυποπυραγός (3089) Μαρκόπουλος Χρήστος Γεννήθηκε στη Δράμα και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1969. Έχασε τη ζωή του στις 2 Οκτωβρίου 1975, στη Μυτιλήνη, από κατάρρευση φλεγόμενου κτιρίου, την ώρα που προσπαθούσε να διασώσει εγκλωβισμένο άτομο. Υπαρχ/στης Πετράκης Σπυρίδων Υπαρχιπυροσβέστης Πετράκης Σπυρίδων Γεννήθηκε στην Αγιά Κυδωνίας Χανίων, το 1924. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 19-6-1951 και υπηρέτησε στις Π.Υ. Αθηνών και Χανίων. Ήταν έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1971, έχασε τη ζωή του, εξαιτίας καθολικών εγκαυμάτων που υπέστη, ύστερα από έκρηξη που σημειώθηκε, κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς στα Χανιά. Δοκ. Πυρ/στης Μαγαλιός Νικόλαος Δοκ. Πυροσβέστης Μαγαλιός Νικόλαος Γεννήθηκε στο Πουριό Βόλου, το 1947. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 5-9-1970 και υπηρετούσε στον 3ο Π.Σ. Αθηνών. Έχασε τη ζωή του στις 31 Αυγούστου 1971, όταν το περιπολικό με το οποίο μετέβαινε στην Κερατέα για κατάσβεση πυρκαγιάς, παρεξέκλινε της πορείας του, ανατράπηκε και κατέπεσε σε παρακείμενη χαράδρα. Αρχ/στης Μπακαλούμας Νικόλαος Αρχιπυροσβέστης Μπακαλούμας Νικόλαος Γεννήθηκε στο χωριό Πυλί της Κω και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1947. Έχασε τη ζωή του στις 28 Μαΐου 1967, σε ναυπηγείο της Ρόδου, ύστερα από έκρηξη που σημειώθηκε στο μηχανοστάσιο πετρελαιοκίνητου πλοίου, στο οποίο είχε εκδηλωθεί πυρκαγιά. Αρχιπυροσβέστης Παναγιώτης Μεζήνης Αρχιπυροσβέστης Παναγιώτης Μεζήνης Γεννήθηκε στο χωριό Χιλιομόδι Κορινθίας και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1943. Έχασε τη ζωή του στις 4 Φεβρουαρίου 1963, λόγω ηλεκτροπληξίας που υπέστη κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς στο Κιάτο. Αρχιπυροσβέστης Σταύρος Σουρτακιάς Αρχιπυροσβέστης Σταύρος Σουρτακιάς Γεννήθηκε στο χωριό Ανθοχώρι Λοκρίδος και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1940. Στις 18 Ιουλίου 1962, τραυματίσθηκε σοβαρά κατά την κατάσβεση πυρκαγιάς στην Αθήνα και μεταφέρθηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου και απεβίωσε λίγο αργότερα. Οδηγός Αθανάσιος Παπαγρίβας Γεννήθηκε στο χωριό Πενταγοί Δωρίδος και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1956. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1961, η υπηρεσιακή μοτοσικλέτα με την οποία μετέφερε αξιωματικό του Σώματος για υπηρεσία, ανατράπηκε στην περιοχή των Αμπελοκήπων και πήρε φωτιά, με αποτέλεσμα να υποστεί καθολικά εγκαύματα. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, απεβίωσε εννέα ημέρες αργότερα. Ο αξιωματικός που ήταν μαζί του υπέστη ελαφρά εγκαύματα. Πυροσβέστης Αθανάσιος Καπούτσης Πυροσβέστης Αθανάσιος Καπούτσης Γεννήθηκε στο χωριό Ηλέκτρα Μεσσηνίας και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1951. Έχασε τη ζωή του στις 5 Αυγούστου 1961, όταν ανετράπη το πυροσβεστικό όχημα, με το οποίο μετέβαινε για την κατάσβεση πυρκαγιάς στο χωριό Αρφαρά έξω από την Καλαμάτα. Στο δυστύχημα αυτό τραυματίσθηκαν και τρεις ακόμη πυροσβέστες. Δόκιμος Τεχνίτης Διονύσιος Αναγνωστόπουλος Γεννήθηκε στο χωριό Μοναστηράκι Γορτυνίας και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1943. Έχασε τη ζωή του στις 21 Ιουλίου 1944, όταν το πυροσβεστικό όχημα με το οποίο μετέβαινε για την κατάσβεση πυρκαγιάς στα Νέα Σφαγεία, προσέκρουσε σε τοίχο. Στο ατύχημα αυτό τραυματίσθηκαν τέσσερις ακόμη συνάδελφοί του πυροσβέστες. Πυροσβέστης Αναστάσιος Φωτεινόπουλος Πυροσβέστης Αναστάσιος Φωτεινόπουλος Γεννήθηκε στον Πειραιά και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1938. Έχασε τη ζωή του κατά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Πειραιά, στις 11 Ιανουαρίου 1944, την ώρα που συμμετείχε στην κατάσβεση πυρκαγιάς. Δόκιμος Πυροσβέστης Κων/νος Πούλος Δόκιμος Πυροσβέστης Κων/νος Πούλιος Γεννήθηκε στο χωριό Πολύδενδρο Γρεβενών και κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα το 1939. Έχασε τη ζωή του στις 12 Νοεμβρίου 1942, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς, που είχε ξεσπάσει σε διώροφο οίκημα στη Θεσσαλονίκη. Πυροσβέστες - Στρατιώτες Παναγιώτης Καραγιαννίδης, Παναγιώτης Τσαβλής και Κωνσταντίνος Ζαΐμης Στις 16 Αυγούστου 1911, έχασαν τη ζωή τους, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης της φοβερότερης πυρκαγιάς που είχε ξεσπάσει μέχρι τότε στην Αθήνα, στο Χημείο του Κράτους.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ